Joost Knevel beweerde in 2020 in online uitzendingen van Red Pill Journal slachtoffer te zijn geweest van satanisch ritueel misbruik (SRM) in Bodegraven. Mensen die zijn getuigenis geloofden, gaven in 2021 gehoor aan een oproep te protesteren in de Zuid-Hollandse plaats. De Gemeente Bodegraven-Reeuwijk wil de overlast die de demonstranten destijds veroorzaakten op Knevel verhalen en eist een schadevergoeding van 215.000 euro. Mr. Jeroen Pols, die Knevel bijstond in de rechtszaak op 5 april 2023, spreekt van “een wraakactie” en een poging om zijn cliënt “financieel te ruïneren”.
De beweringen van Joost Knevel in Red Pill Journal, uitzendingen op YouTube, leidden tot grote verontwaardiging. Hij beschuldigde onder andere een in Bodegraven bekende huisarts en landelijk bekende hoge functionaris van seksueel misbruik en kindermoord. Sympathisanten van Knevel organiseerden protestacties met als doel het Openbaar Ministerie (OM) te bewegen tot een strafrechtelijk onderzoek naar het vermeende misbruik. Een van de acties was bloemen leggen op de begraafplaats in Bodegraven, waar volgens Knevel getuigen van SRM begraven liggen. Het OM liet echter weten “geen nader onderzoek te doen of tot vervolging over te gaan”.
Cees van de Sanden, advocaat van de gemeente Bodegraven-Reeuwijk, zei dat “het bloemen leggen niet zo vrolijk en onschuldig was geweest”. De gemeente voelde zich genoodzaakt rondom de begraafplaats een noodverordening uit te vaardigen, met beveiligingskosten tot gevolg. Het verwijderen van de bloemen en stickers is eveneens in de papieren gelopen. De gemeente eist ook nog eens 50.000 euro vanwege geleden “reputatieschade”.
“Het is ongekend. Je gaat niet een burger die al gestraft is door de strafrechter belasten met 215.000 euro voor vage schade.”
Jeroen Pols
Gemeente kan geen reputatieschade leiden
Knevel werd bijgestaan door advocaat Anand Ramsoedh en mr. Jeroen Pols. Zij stelden dat een gemeente geen natuurlijk persoon is en dus ook geen reputatieschade kan leiden. De oorspronkelijke dagvaarding was voor de gemeente met een van de inwoners geschreven en toen die zich terugtrok bleef de gemeente als enige eiser achter. Zij zijn volgens hem echter helemaal niet bevoegd om op te treden namens individuele burgers: “Als mensen beledigd zijn, horen ze zelf naar de rechter te gaan.”
Het duo sprak verder van een “hoog rancunegehalte in de zaak”. Pols somde op waar Knevel al mee te maken heeft gehad. “Detentie, weigering van advocaten om hem te verdedigen, beslagleggingen op bankrekeningen, stukken en het digitaal strafdossier niet toesturen.” Ook in de rechtszaak op 5 april 2023 had de gemeente, zelfs na herhaaldelijk vragen, geweigerd de stukken met de onderbouwing van de kosten te sturen. De rechter vindt het delen van de stukken noodzakelijk zodat Knevel zich kan verweren, waarop de gemeente aangeeft een update te willen sturen, aangezien “de kosten zijn doorgelopen”.
Mogelijke schadeclaim kan oplopen tot in de miljoenen
Pols noemt deze civiele zaak “een wraakactie”, “onrechtsstatelijk” en een poging om iemand die al gestraft is “financieel te ruïneren”. Knevel zou volgens het Pieter Baan Centrum lijden aan waanideeën, maar werd met drie anderen met wie hij de online uitzendingen maakte vanwege bepaalde uitlatingen veroordeeld voor laster, bedreiging en opruiing. Hij zat een gevangenisstraf uit van 11 maanden en kwam in juli 2022 voorwaardelijk vrij. In die zaak hangt hen nóg een schadepost boven het hoofd die kan oplopen tot in de miljoenen. Pols: “Ze hebben een enorme straf gehad voor hun uitlatingen. Dit is een unicum.”
Frontale aanval op recht op manifestatie
De Gemeente Bodegraven-Reeuwijk heeft er geen boodschap aan en is zonder genade. “De goede naam van de gemeente is besmeurd, Bodegraven werd pedogemeente genoemd.” De gemeente ziet de torenhoge geldvordering als een preventieve maatregel om te voorkomen dat mensen vanuit “zolderkamertjes” onrechtmatige online uitlatingen doen. Pols stelde dat gemeente helemaal niet bevoegd is om te toetsen of de uitingen bewezen misdrijven betreffen. “Dat kan alleen de rechter beoordelen, anders is er sprake van censuur en dat is bij Grondwet verboden.”
“Als de gemeente zich deze bevoegdheid toe-eigent is dat een frontale aanval op de vrijheid van meningsuiting. Dit moet van tafel.”
Jeroen Pols
Voor Pols is de zaak van Knevel een principekwestie. Hij waarschuwt dat het vonnis kan leiden tot jurisprudentie en dat elke gemeente deze werkwijze als wapen kan gaan gebruiken “om mensen de mond te snoeren”. Er kan dan een situatie ontstaan dat demonstranten moeten opdraaien voor de kosten die gemeentes maken. Pols nam de klimaatprotesten in Den Haag, die ook tot schade hebben geleid, als voorbeeld. Wanneer de overheid die kosten op burgers gaat verhalen, “dan is het hek van de dam”, zegt Pols. Bodegraven wil kosten voor het opruimen van bloemen verhalen, maar zou volgens de verdediging van Knevel protestacties moeten faciliteren en van de inhoud weg moeten blijven.
Joost Knevel: “Mijn naam is in de media 700 keer door het slijk gehaald”
Knevel zelf reageerde ook tijdens de rechtszaak: “Ik hoor net het woord reputatieschade vallen. Mijn naam is in de media 700 keer door het slijk gehaald, dan wil ik straks ook wel de rekening indienen.” Hij doelt op artikelen en andere publicaties die over hem in de gevestigde media zijn verschenen. Hij is nooit benaderd voor wederhoor.
Naast de veroordeling kreeg hij ook te maken met andere tegenslagen. Booking.com had zijn Bed & Breakfast in Spanje van hun website verwijderd. Door alle gebeurtenissen liep zijn relatie op de klippen. Zijn partner werd ziek, ze kon het allemaal niet meer verteren. Hij zei daarover: “Er is een neutronenbom op mijn gezin gegooid.”
Toen hij na 11 maanden detentie voorwaardelijk vrij kwam was er beslag gelegd op zijn bankrekening en kon Knevel maandenlang nergens een andere bankrekening openen. Toen hij uiteindelijk in Litouwen een bankrekening had geopend, werd die ook binnen 48 uur opgeheven. “Als ik bel of het beslag van mijn rekening af mag, staat meteen politie voor de deur.” Hij vraagt zich af wie er zoveel macht heeft.
Ondanks de verplichte tweewekelijkse controles bij de reclassering probeert Knevel nu de draad in zijn leven weer op te pakken en zo veel mogelijk bij zijn kinderen in Spanje te zijn. Hij moet zelf psychische hulp zoeken voor zijn ptss-klachten, waarvoor hij anders dan in het Pieter Baan Centrum uiteindelijk wél erkenning heeft gekregen. Een second opinion zou helderheid kunnen verschaffen of de traumatische herinneringen reële jeugdherinneringen of waanideeën zijn.
Knevel: “Ik word financieel kapot gemaakt. Alles wordt omgedraaid. Ik heb geprobeerd aangifte tegen de beschuldigingen te doen, maar er wordt nooit naar mij geluisterd.” Hij beklaagde zich erover dat er nooit strafrechtelijk onderzoek is gedaan naar SRM “ondanks de 15 getuigen”. De rechter antwoordde door te stellen dat “deze zaak daar niet over gaat, maar alleen over de schadevergoeding”. Knevel: “Maar daar zou het wél over moeten gaan.”
Van de Sanden wijst de rechter erop dat Joost Knevel zijn voorwaarden tot vrijlating schendt door inhoudelijk over zijn strafzaak te spreken. Pols reageert alert: “Er wordt gedreigd, de heer Knevel verweert zich, dit is ongepast.”
De rechter doet over 6-10 weken uitspraak. Op 19 juni 2023 dient het hoger beroep in de strafzaak tegen Joost Knevel.
Gevangenisstraf van 28 maanden voor Micha Kat
Micha Kat, de ‘guerrilla’ journalist die in het Red Pill Journal berichtte over de zaak van Knevel en vanwege vertraging in de overlevering uit Ierland later werd berecht, heeft wegens opruiingen en een bedreiging een gevangenisstraf van 28 maanden opgelegd gekregen, waarvan 4 voorwaardelijk met een proeftijd van 3 jaar. Het OM liet weten: “Bij de veroordeling is mede gelet op de grote maatschappelijke impact die zijn handelen heeft gehad.”
OPINIE
De wankele staat van de gewenste diagnose
De stelligheid waarmee de rechtbank concludeert dat de beschuldigingen van het misbruik om ongefundeerde uitlatingen gaan en Joost Knevel zou lijden aan waanideeën, is gebaseerd op het rapport van het Pieter Baan Centrum (PBC). Een dergelijke diagnose is weliswaar gebaseerd op een professionele mening, maar er zijn geen objectieve wetenschappelijke criteria waarmee men dit onomstotelijk kan vaststellen. Denk aan een hersenscan of bepaalde bloedwaarden die op basis van een peerreviewed wetenschappelijk onderzoek het bewijs zouden zijn dat er sprake is van waandenken. Deze objectieve meetbare instrumenten zijn er niet.
Het PBC trekt de conclusie dat het wel waanideeën moeten zijn, mede omdat het OM stelt dat er geen bewijzen zijn. Het OM doet geen onderzoek, omdat er sprake zou zijn van waanideeën. Het is een cirkelredenering. Daarbij is het ook aannemelijk dat er sprake was van grote politieke druk om tot een gewenste diagnose te komen, zodat het OM dit kon opvoeren om af te zien van strafrechtelijk onderzoek en Micha Kat, Wouter Raatgever en Joost Knevel konden veroordelen.
Wanneer uit een second opinion zou blijken dat Joost wel degelijk lijdt aan PTSS (posttraumatische stressstoornis) als gevolg van ernstig satanisch ritueel misbruik, maakt dat de conclusie van het PBC uiterst wankel. Daar is wel het strafvonnis grotendeels op gebaseerd. Het vonnis is erop gericht hem voorgoed de mond te snoeren, zelfs in de rechtbank. Het weerhoudt de andere getuigen in deze zaak ervan zich hierover uit te spreken.
Het blijft opmerkelijk dat er in de Bodegraven-zaak geen strafrechtelijk onderzoek is gedaan. Tegelijkertijd heeft de politie in de strafzaak ‘bewijs’ aangedragen, dat had moeten aantonen dat Knevel zich dingen verbeeldt. “Het vermoorde meisje Sandra”, over wie Knevel sprak, zou volgens hen helemaal niet vermoord, maar nog in leven zijn. Deze vrouw is echter 71 jaar oud, terwijl ze rond de 48 jaar had moeten zijn. Het leeftijdsverschil is dermate groot dat iedereen had moeten inzien dat het niet over dezelfde persoon gaat. Desondanks heeft men dit feit niet bijgesteld en blijft men volhouden dat Sandra nog leeft. Men moet zich afvragen waarom de rechtbank deze feiten aandraagt, waarvan men had moeten weten dat het misleidende informatie betreft.
Deze zaak heeft een chilling effect, het verhinderen of ontmoedigen om satanisch ritueel misbruik aan te kaarten door dreiging met vervolging of trial by media. De repercussies zijn enorm. De kans dat reële jeugdherinneringen worden afgedaan als waanideeën is groot. Het ontmoedigt slachtoffers of andere getuigen van satanisch ritueel misbruik om nu nog met hun verhaal naar voren te komen. Degenen die dit ernstige maatschappelijke probleem, waarvan inmiddels vaststaat dát het bestaat, willen aankaarten, kunnen blijkbaar op geen enkele bereidwilligheid van justitie rekenen dat zij een zaak gaan onderzoeken. Dit geldt temeer als er hooggeplaatste figuren bij betrokken zijn.
De media spelen hierin eveneens een dubieuze rol en men moet zichzelf afvragen hoe journalistiek en ethisch het is, overlevenden van dergelijke afschuwelijke misbruikpraktijken op voorhand een ‘complotdenker’ te noemen. Dat is echter wel wat veel mainstreammedia-journalisten deden en het getuigt van weinig respect of empathie. De behandeling van de zaak heeft in mijn ogen weinig met waarheidsvinding te maken, maar is meer gericht op het bespelen van de publieke opinie. Het is de vraag of dit alle twijfel over het al dan niet bestaan van een vermeend satanisch pedonetwerk heeft weggenomen, of het bestaan daarvan juist lijkt te bevestigen.
Ella Ster | ellaster.nl
Ontdek meer van Ellaster
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
