Het verhaal over Atlantis spreekt erg tot de verbeelding. Een aards paradijs met een zeer geavanceerde beschaving die ver voor de Egyptische beschaving zou hebben bestaan. Diverse historici suggereren dat deze machtige antieke beschaving die door Plato beschreven is, écht heeft bestaan. Het is voor velen een aanleiding om de ware geschiedenis over het verloren continent te ontrafelen. Was Atlantis slechts een mythisch eiland, of heeft het daadwerkelijk bestaan? In áls het echt bestaan heeft, waar heeft het eiland zich ooit bevonden?
De zogenaamde ‘mythe’ van het oude Atlantis is gebaseerd op een overlevering van Plato. Plato’s beschrijving van een mythisch eiland komt over de hele wereld in vele verhalen voor, in de vorm van een aards paradijs, dat ten onder gaat aan natuurrampen, zoals aardbevingen of vloedgolven. Plato beschrijft het eiland in detail, waarvan de bevolking zo’n 11.000 jaar geleden in overvloed en weelde leefde. Het eiland zou als gevolg van een apocalyps in één etmaal zijn verdwenen.
Veel archeologen die op zoek gaan naar het oude Atlantis, zoeken in het Middellandse Zee gebied naar de locatie van het verdwenen continent. Santorini wordt als mogelijke kandidaat genoemd, maar dat eiland is niet naar de bodem van de zee gezonken. Het is ook veel te klein om daadwerkelijk het oude continent van Atlantis te zijn geweest.
Zoals de schrijver Bert Thurlings van het boek “Verborgen geheimen van de mensheid” uiteenzet, schreef Plato over een leger en marine in Atlantis van in totaal 1,2 miljoen manschappen. Dit duidt op een gigantische bevolkingsgroep en een enorm continent om zo’n groot aantal mensen te huisvesten. Militairen dragen immers niets bij aan de productiviteit van een land en zijn een behoorlijke kostenpost op de begroting. Het leger is daarmee altijd een fractie van de totale bevolking. Thurlings maakt de vergelijking met de Vietnamoorlog waarbij de Verenigde Staten 800.000 manschappen naar Vietnam stuurde. Zijn conclusie: een leger met 1,2 miljoen manschappen moet wel afkomstig zijn van een groot continent.
Bovendien beschreef Plato een continent groter dan Noord-Afrika en Klein-Azië bij elkaar. Santorini of een andere locatie in de Middellandse Zee komt daarom niet als serieuze kandidaat voor Atlantis in aanmerking. Het is simpelweg niet groot genoeg. Bovendien bevond Atlantis zich volgens Plato in de Atlantische oceaan en niet in de Middellandse Zee, al is het discutabel of men in die tijd andere namen voor de verschillende gebieden had. Het water is immers allemaal met elkaar verbonden. Archeoloog Carmen Boulter denkt dan ook dat het vroeger allemaal met de naam Atlantis werd aangeduid.
Zuilen van Hercules
Vanwege de omvang van het continent is het echter waarschijnlijker dat dit midden in het hedendaagse open water van de Atlantische oceaan heeft bevonden. Plato positioneert het gigantische continent niet alleen in de Atlantische oceaan, maar verwijst ook naar een locatie voorbij de ‘Zuilen van Hercules’. Veel geschiedkundigen denken dat dit verwijst naar de Straat van Gibraltar. Zeilt men vanuit het antieke Egypte en Griekenland naar de Atlantische oceaan, dan komt men inderdaad voorbij deze nauwe doorgang, die als het ware als een soort poort naar een ander watergebied fungeert.
In het boek “Ireland the Land of the Pharaos, The Quest for Our Atlantean Legacy” verwijst Andrew Power echter naar een heel ander locatie als de ‘Zuilen van Hercules’. Hij schrijft: “Als we bij het einde van ons verhaal komen, zullen we een laatste paradox onder de loep nemen. Het gaat om de positionering door Plato van het mythische Atlantis in de Atlantische oceaan, voorbij de zogenaamde ‘Zuilen van Hercules’. Deze zuilen worden in de moderne tijdsgeest altijd geassocieerd met de Straat van Gibraltar, ondanks dat er daar geen ‘zuilen’ of ‘pilaren’ zijn.”
De schrijver vervolgt: “Als we onze blik echter verplaatsen naar het noord-oosten van Ierland, naar de kust van Ulster, vinden we de Giants Causeway, die uit basaltzuilen bestaat. Sommigen zijn ruim 12 meter hoog, opgeworpen door een omwenteling waarvan verondersteld word dat deze 60 miljoen jaar geleden heeft plaatsgevonden.
Volgens de officiële lezing zouden de zuilen gestolde lava zijn als gevolg van een vulkaanuitbarsting. Het lijkt er meer op dat het onder andere een piramide is geweest, die in de loop van de millennia is afgebrokkeld.
Toevallig zijn er op het Schotse eiland Staffa in de Binnen-Hebriden dezelfde soort pilaren. Deze gaven aanleiding voor de legende dat de Ierse reus Finn McCool een weg had gebouwd om Staffa te bereiken, waar zijn grote liefde woonde. Reizigers die vanuit het oosten voeren, met name vanuit Scandinavië, navigeerden vaak via het noordelijke puntje van Brittannië naar de Ierse kust van Brù-na-Bóinne. Als ze vanuit het westen kwamen, zouden ze via het noordelijke puntje van Ierland varen.
Vanuit welke kant men ook aankwam om naar de Atlantische oceaan te zeilen (deze ingang wordt vandaag de dag het Noord-Kanaal genoemd) men moest langs de pilaren varen. Volgens L. A. Waddell (de Fenicische herkomst van de Britse Schotten & Angelsaxen) was Hercules de held van de Britten. “Als dit het geval is, zijn deze basalt ‘zuilen’ dan niet de daadwerkelijke Zuilen van Hercules?” aldus Andrew Power, schrijver van het boek “Ierland, het land van de farao’s.”
Als de hypothese van bovenstaande schrijver klopt — een zeer plausibele hypothese in mijn ogen — dan bevond het oude Atlantis zich dus inderdaad in de Atlantische oceaan voorbij de Britse en Ierse eilanden. De schrijver Bert Thurlings doet een interessante ontdekking die deze hypothese inderdaad blijkt te bevestigen. De bevindingen van de wetenschapper Wegener dat de continenten Noord- en Zuid-Amerika in het verre verleden aan het Europese en Afrikaanse continent hebben vastgezeten, zijn het uitgangspunt van zijn eigen onderzoek om de stelling dat Atlantis zich midden in de Atlantische oceaan bevond, op de proef te nemen.
Wie de wereldkaart bekijkt, kan zich met een beetje voorstellingsvermogen voorstellen dat de oostelijke uitstulping van Zuid-Amerika ‘naadloos’ in de oksel van Afrika past. Een platte kaart is echter uiteraard geen goede representatie van de ronde wereldbol, dus nam de schrijver een bal als basis om daar de uitgeknipte continenten omheen te draperen, in een poging om de 3D-puzzelstukken passend te krijgen. Hij ontdekt dat de noordwestkust van Noorwegen ‘perfect’ tegen de oostkust van Groenland aan past. Opvallend detail daarbij is dat de bergen en steensoorten van beide landen overeenkomstig blijken te zijn. Het is daarom aannemelijk dat deze landmassa’s ooit met elkaar verbonden waren. Maar alles onder Noorwegen is onmogelijk passend te krijgen.
Vanuit het zuiden is er wel weer een ‘perfecte’ match, waarbij de oostelijke punt van Brazilië inderdaad redelijk ‘naadloos’ in de oksel van Afrika past. Hij schrijft: “Het resultaat was verbijsterend! Naar het zuiden paste alles perfect! Zuid-Afrika komt halverwege Argentinië uit.” De kustlijnen naar het noorden pasten ook netjes in elkaar: “Tot aan de kleine eilanden van Trinidad tot Puerto Rico paste het precies aan Afrika tot aan de kust van Mauritanië.”
De schrijver vervolgt: “Maar vanaf daar af aan naar het noorden gaat werkelijk alles mis! Ierland en Engeland zijn op een vreemde wijze weggedreven, en de kustlijn van Noord-Amerika is een warboel, losgescheurd en slechts met een hoop fantasie zou je een passing kunnen bedenken. Er is gewoon te veel water ertussen.”
Hij vervolgt daarna zijn onderzoek en bekijkt vervolgens een kaart van de Atlantische oceaan. Tot zijn verbijstering merkt hij op dat er zich op de bodem van de zee een soort gebergte bevindt. Als je vervolgens het gesteente op de oceaanbodem bekijkt, zie je dat ook deze als een puzzelstuk tussen de continenten ten oosten en westen van de Atlantische oceaan past.
De structuur van het ‘gebergte’ is vergelijkbaar met ingevroren ijsschotsen en de oceaanbodem van dit gebied wijkt erg af van de egale gebogen structuur van het zuidelijk deel van de Atlantische oceaan. Men kan daaruit concluderen dat er iets met de kustlijnen én de oceaanbodem is gebeurd.
Als men de kustlijn van Canada terug schuift naar Groenland, Groenland naar Noorwegen en vervolgens Zuid-Amerika terug schuift naar Afrika, waarbij de punt van Brazilië in de hoek van Kameroen past, blijft er in het midden een loze ruimte over. Was dit lang geleden wellicht ook een landmassa die door een catastrofe naar de oceaanbodem is gezakt?
De auteur poneert de hypothese dat het verdwenen continent wellicht is weggezakt tussen de tektonische platen, want exact op de plaats waar volgens bovenstaand onderzoek het eiland zich zou hebben verbonden, lopen 3 enorme middenoceanische scheuren. Het blijft echter speculeren wat de oorzaak is geweest dat deze tektonische platen in beweging zijn gekomen.
Dit zal wellicht een gebeurtenis van kosmische omvang zijn geweest, zoals een enorme meteorietinslag, of het langs scheren van een groot hemellichaam (Niburu?). Een dergelijke gebeurtenis heeft ook invloed op het magnetische veld om de aarde, met als gevolg dat door de bewegende tektonische platen, de watermassa over een grote afstand verplaatst is.
Een dergelijke gebeurtenis moet in ieder geval een enorm catastrofaal effect hebben gehad, zoals klimaatverandering, het einde van de ijstijd, gigantische overstromingen en wellicht zelfs een poolshift. Het plotseling wegzakken van een continent naar de oceaanbodem, moet enorme vloedgolven hebben veroorzaakt. Bert Thurlings schrijft: “Hoe het ook zij, de gevolgen zouden zo catastrofaal geweest zijn dat vrijwel niemand op de aarde er aan heeft weten te ontsnappen.” Is dit waar de ‘legende’ van de Grote Vloed op gebaseerd is?
Ella Ster* | bron: ellaster.nl
Artikelen door mij geschreven mogen alleen 1:1 elders gepubliceerd worden mits de auteur Ella Ster* duidelijk bovenaan of onderaan het artikel staat vermeld. Daarnaast moet er onderaan de vermelding staan: “Bron: www.ellaster.nl”
Meer lezen?
In de serie boeken “De verborgen geheimen van de mensheid” deel 1 & 2 van Bert Thurlings is over talloze mysteries uit onze geschiedenis te lezen, zoals: de piramides, de Sfinx, Malta, de hete IJstijd, de Goden die onder de mensen woonden en nog veel meer. Thurlings neemt je mee in zijn zoektocht waarbij hij de werkelijke geschiedenis van de mens probeert te ontrafelen, door op minutieuze wijze op onderzoek te gaan.
[columns]
[column size=”1/3″]De verborgen geheimen van de mensheid[/column]
[column size=”1/3″][/column]
[column size=”1/3″][/column][/columns]Overweeg om de boeken bij je lokale boekhandel te kopen of te bestellen, zodat je de lokale middenstand steunt. Boekhandel Frontier in Amsterdam heeft een uitgebreide collectie boeken over allerlei alternatieve onderwerpen. Daarnaast zijn ze vooralsnog de enige boekhandel die 15% korting biedt als je betaalt met Florijnen. Met alle betalingen met Florijn krijg je altijd 5% korting, omdat je maximaal €0,95 betaalt voor een Florijn en Frontier doet er nog 10% bovenop!
2 reacties
Super interessant van die platen die in elkaar passen.
In het boek “de blauwdruk van Atlantis ” wijden ze uit over de Pyramides en heilige bouwsels die over de hele wereld op een 0 of 5de breedte graad van giza zijn gebouwd of van af 2 plekken die mogelijk voor heen de Polen zin geweest.
Dat sluit hier erg goed bij aan!
Het is bijna ondenkbaar dat Atlantis er nooit is geweest!
Corey Goode meldt dat lichamen van pre-Adamites zijn gevonden in Antarctica.
Die hebben precies dezelfde aparte lichaamsbouw als Akenaten (de Amarna familie)!