De gespleten wereld

We kennen allemaal de term “een gespleten persoonlijkheid”, een aanduiding voor iemand die leeft in een andere realiteit, als gevolg van een verkeerde waarneming, waanvoorstellingen en het terugtrekken uit de werkelijkheid. Kijken we naar de huidige wereld om ons heen, dan geldt dat ook voor de samenleving als geheel.

We leven momenteel in een gespleten wereld. Mensen kunnen in een andere realiteit leven, zelfs als ze in dezelfde stad, of hetzelfde huis wonen. Het wereldbeeld dat mensen hebben is vooral gebaseerd op de perceptie van de realiteit, zoals dit voorgeschoteld wordt door de media. Daarbij verdenken mensen elkaar van waanbeelden over de werkelijkheid te hebben. Denk daarbij bijvoorbeeld aan termen zoals: ‘complotdenker’, ‘virusontkenner’, ‘angstpsychose’ of ‘smetvrees’.

Wanneer mensen verschillende informatiebronnen raadplegen — die een ander, soms tegenovergesteld beeld van de realiteit weergeven — hebben mensen een andere perceptie van de realiteit, zelfs als men dezelfde omgeving deelt. Dan interpreteert men feitelijkheden op een andere manier en voorziet andere, soms niet reële gevaren, die hun bestaan bedreigen. Of men is juist blind voor bepaalde zaken en weigert deze onder ogen te zien.

Overheidsvolgers of vrijdenkers

De media is de belangrijkste bron bij het creëren van deze perceptie. We zien dit heel duidelijk bij de coronacrisis. Het deel van de bevolking dat hoofdzakelijk de overheid en de mainstream media volgt, heeft de perceptie van een wereld waarin de mens bedreigd wordt door een killervirus. Het deel van de bevolking dat hoofdzakelijk de vrije media volgt, meestal door zelf te zoeken op het internet, relativeert deze dreiging door (op basis van de cijfers) het risico om ernstig ziek te worden in een ander perspectief te plaatsten. Tegelijkertijd ziet deze groep wél de dreiging van een oprukkende controlemaatschappij die kan leiden tot een volledige dictatuur.

Deze twee verschillende waargenomen wereldbeelden lijken vaak niet meer te verenigen. Er is meestal geen middenweg. Het gevolg is dat mensen steeds vaker lijnrecht tegenover elkaar komen te staan en elkaar verwijten geen oog te hebben voor de realiteit. Omdat de waargenomen realiteit ook bepaald gedrag vereist of juist afwijst, zijn ook de verwachtingen omtrent gedragingen niet meer verenigbaar.

Dat dit steeds meer op de spits wordt gedreven zien we bijvoorbeeld bij het dragen van mondkapjes. De mensen die de wereld waarnemen waarin hun gezondheid bedreigd wordt door een specifiek virus, zullen van anderen eisen dat men alleen al uit solidariteit een mondkapje draagt. Er ook vanuit gaande dat een mondkapje enige vorm van bescherming biedt. De andere groep is ervan overtuigd dat mondkapjes niet of nauwelijks bijdragen in de verspreiding van welk virus dan ook en ziet de mondkapjeseis vooral als een symbool van onderdrukking.

De eerste groep eist dat de ander zich aanpast en beroept zich op een zekere autoriteit; het regeringsbeleid en de media die dit beleid ondersteunt. De tweede groep beroept zich op een bepaalde autonomie en grondrechten die in hun ogen niet overschreden mogen worden. Een compromis tussen deze twee tegenovergestelde standpunten is eigenlijk niet mogelijk, het is het een of het ander. Beide groepen zijn overtuigd van een zekere superioriteit, omdat ze zich (in hun ogen) door de juiste drijfveren laten leiden. De basis ligt echter in een wezenlijk andere perceptie van de wereld waarin we leven.

Nieuwsberichten als onderdeel van een politieke agenda

Een ander duidelijk voorbeeld van een tegenovergestelde perceptie van de werkelijkheid zijn de Amerikaanse verkiezingen. Als men enkel uitgaat van de mainstream media neemt men aan dat Joe Biden de verkiezingen heeft gewonnen en dat zijn presidentschap al een voldongen feit is. Deze media berichten dat er geen enkel bewijs is van verkiezingsfraude en schilderen president Trump af als een slechte verliezer. Mensen die dezelfde nasleep van de verkiezingen volgen via de alternatieve en social media zien talloze voorbeelden van verkiezingsfraude. Ze zien dat ondanks dat Joe Biden door de mainstream media als nieuwe president gepresenteerd wordt, de uitkomst van de verkiezingen allesbehalve zeker is.

Het gevolg is dat mensen die verschillende mediabronnen raadplegen, een volledig verschillende perceptie van die werkelijkheid hebben. Deze percepties zijn inmiddels zo gepolariseerd dat men de verschillen niet meer lijkt te kunnen overbruggen. Zeker als de ene persoon overtuigd is van de mainstream perceptie en de ander, die een alternatieve kijk op de wereld heeft, voor gek verklaart.

“Onze samenleving wordt gerund door krankzinnige mensen voor krankzinnige doeleinden. Ik denk dat we worden gerund door maniakken voor maniakale doeleinden en ik denk dat ik kans maak om als krankzinnig te worden weggezet als ik dat zeg. Dat is er wat er zo krankzinnig aan is.”

John Lennon

De waarheid ligt niet in het midden

In de Nederlandse samenleving zoals we die tot voor kort kenden, werden grote verschillen overbrugd door enerzijds de verzuiling voor de verschillende levensbeschouwingen en anderzijds het poldermodel. Zeker als het ging om overkoepelend beleid was het standpunt “de waarheid ligt in het midden” vaak het uitgangspunt, om elkaar in het midden tegemoet te komen. De vraag is of dat nu nog mogelijk is.

Wanneer de overheid en de mainstream media steeds vaker de waarheid en objectiviteit links laten liggen, omdat men vooral een perceptie wil creëren die een politieke agenda steunt, ligt de waarheid niet in het midden. Dat is steeds zichtbaarder doordat grote bevolkingsgroepen en experts die een ander geluid laten horen, worden genegeerd en zelfs in toenemende mate gecensureerd of als gevaarlijk worden weggezet.

De media spelen een belangrijke rol in deze eenzijdige berichtgeving en verdraaien in sommige gevallen zelfs de feiten. Door de focus te leggen op het steunen van het overheidsbeleid of een globalistische agenda, moet waarheidsvinding het steeds vaker afleggen. Op deze manier vervreemden de mainstream media steeds meer van hun oorspronkelijke rol als controlerend orgaan.

Daarbij kunnen we niet simpelweg stellen dat alle berichten in de alternatieve en social media op waarheid berusten, of altijd even zorgvuldig tot stand zijn gekomen. Zaken zijn zelden of nooit zwart-wit. Maar wanneer de vrije media boven alles streeft naar waarheidsvinding en probeert vanuit integriteit deze waarheid boven tafel te krijgen, dan nemen zij hun taak als controlerende macht ten minste wél serieus. Daarbij komt dat deze vrije media niet aangestuurd worden door politieke of financiële belangen, behalve door de persoonlijke wens van de mediafiguren om in een vrije en rechtvaardige samenleving te leven.

“Eerst negeren ze je. Dan maken ze je belachelijk. En dan vallen ze je aan en willen ze je verbranden. En dan bouwen ze monumenten voor je.”

Nicholas Klein in 1914

Krampachtig vasthouden aan een valse perceptie

Discussies over de waarheid zijn meestal niet mogelijk als de perceptie van de wereld totaal verschilt van andermans wereldbeeld. Zeker als emoties zoals angst en boosheid de boventoon voeren. De tegenovergestelde percepties leiden dan tot polarisatie. Men kan zich zelfs afvragen of deze polarisatie momenteel opzettelijk wordt gecreëerd om mensen tegen elkaar uitspelen. “Verdeel en heers” is immers een tactiek die zo oud is als de weg naar Rome.

Of er nu wel of niet opzettelijk gepolariseerd wordt, het is een feit dat deze ontstaat door de verschillende percepties. Het zijn ook signalen dat het oude systeem scheuren begint te vertonen en niet langer meer functioneert. De sociale cohesie brokkelt af, waarbij de overheid en de vrijheidsbeweging een tegenovergestelde richting op willen bewegen. Daarbij lijkt de overheid — ondanks hun beschikking over meer machtsmiddelen inclusief de grote mediakanalen — steeds meer grip te verliezen. Met de coronacrisis en de onlangs bekrachtigde spoedwet eist de overheid niet alleen meer macht op, het toont ook het falen en de corruptie van hun systeem.

De houdbaarheidsdatum van het systeem nadert en om die reden moet men steeds radicalere maatregelen nemen om grip op de situatie te blijven houden. Daarbij wil één groep zich vastklampen aan de oude vertrouwde wereld, een andere groep ziet steeds duidelijker dat die oude wereld op valse fundamenten was gebouwd. De zogenaamde rechtsstaat en democratie blijken in werkelijkheid slechts een perceptie te zijn. Het is een theoretisch model, waarbij in de praktijk blijkt dat er geen sprake is van échte democratie, onafhankelijke rechtsspraak of échte persvrijheid binnen de gecontroleerde media. Dat is wat de uitkomst van de Amerikaanse verkiezingen eveneens aan het licht zullen brengen.

Media creëren een eigen subrealiteit

Een van de middelen om de grip op de situatie te houden is het creëren van een subrealiteit. De perceptie van de werkelijkheid die aantoonbaar afwijkt van de feiten. Dat zagen we al heel duidelijk met de coronacrisis, waarbij de tweede golf vooral bestaat uit misleidende PCR-uitslagen en de valse interpretatie van de overheid en media dat het zou gaan om een enorme golf van doodzieke mensen. Zonder media is er geen epidemie, maar hooguit een relatief kleine groep die met griepverschijnselen en andere gezondheidsproblemen in het ziekenhuis belandt, niet afwijkend van andere jaren.

De creatie van een subrealiteit zien we echter nog duidelijker bij de berichtgeving over de Amerikaanse verkiezingen, waarbij de ontkenning en het negeren van de vele getuigen, strafrechtelijke onderzoeken en rechtszaken over de verkiezingsuitslag, absurde vormen aan begint te nemen. Er moet wel een politieke agenda en centrale aansturing achter zitten die verklaart waarom men overduidelijke en belangrijke feiten niet rapporteert of glashard ontkent.

https://twitter.com/LLinWood/status/1328011751938531331

Blijkbaar verwacht men op deze wijze de gewenste politieke koers te kunnen bezegelen. Krijgen dingen een andere wending, bijvoorbeeld als Trump bij het Hooggerechtshof in het gelijk wordt gesteld, dan worden ook de leugens van de mainstream media en de achtergehouden informatie duidelijk. Rudy Giuliani, Trump’s persoonlijke advocaat, mag op dit moment zelfs bij geen enkel mainstream televisiestation zijn verhaal doen om over de “duizenden bewijzen” te spreken. Een toespraak van de huidige president werd door de grote televisiezenders afgebroken en zelfs onder zijn social mediaberichten komen disclaimers te staan. Deze vorm van censuur en framing is ongekend.

De “Office of the President-elect” bestaat helemaal niet.

Suggestie alsof de verkiezingsuitslag al besloten is door het Kiescollege.

Voorzitter FEC bevestigt dat er fraude is gepleegd.

Linksboven: Joe Biden wordt President-elect genoemd, terwijl de verkiezingsuitslag nog bestreden wordt.  Media suggereren alsof de verkiezingsuitslag al vast is gesteld door het Kiescollege, maar de voorzitter van de Federal Election Commission beaamt dat er sprake is van verkiezingsfraude en noemt de verkiezingen zelfs onwettig. In het schema rechts staat het proces beschreven waaruit blijkt dat er nog heel wat stappen te nemen zijn voordat met zekerheid vastgesteld is wie de nieuwe president van Amerika zal zijn.  

RECTIFICATIE: In het artikel schreef ik eerder dat het “Office of the President-Elect” niet bestaat. Dat blijkt niet te kloppen. De term was al eerder gebruikt door Donald Trump en Barack Obama, maar wel nadat de verkiezingsuitslag onbetwist was en door het Kiescollege was vastgesteld.

Het Amerikaanse Congres heeft overigens op 13 november bekend gemaakt dat er op dit moment nog geen President-Elect vastgesteld kan worden. Er zijn drie redenen wanneer dat het geval is en alle drie zijn van toepassing op de 2020 verkiezingen. Daarom blijft het opvallend dat Joe Biden zichzelf wel als zodanig presenteert en de media dit niet corrigeert.

Hoe meer men de werkelijkheid en feiten verdraait, des te meer de media zichzelf buiten spel zetten. Ongeacht het tijdelijke succes waarbij nu nog een grote groep mensen gelooft in de perceptie van de werkelijkheid zoals deze wordt voorgeschoteld. De waarheid zal de leugen achterhalen. Uiteindelijk gaan lezers op zoek naar de bronnen die het (grotendeels) wel bij het rechte eind hadden en laten zich niet langer leiden door een politieke agenda die van bovenaf wordt opgelegd.

De leugen regeert, maar de waarheid moet prevaleren

Daarom moet waarheidsvinding en eerlijke berichtgeving altijd prevaleren. Dat begint met de intentie om de waarheid boven water te krijgen en niet de intentie om een gewenste verhaallijn te promoten. Angst voor complotten of verklaringen die zich ver buiten het gemiddelde referentiekader bevinden, zijn obstakels om tot de kern van zaken te komen. Openheid en bereidheid om andere visies te onderzoeken zijn daarom essentieel.

Omdat de waarheid niet meer in het midden ligt, kan de waarheidsbeweging niet meer opschuiven richting de leugen. Het is nu taak aan de mainstream media en hun publiek om zich open te stellen voor de wereld die achter de perceptie verscholen ligt. We zitten in de transitie van een oude wereld naar een nieuwe wereld. De oude wereld functioneert niet meer en is gefundeerd op leugens, bedrog en manipulatie. Het vastklampen aan dit oude wereldbeeld, blokkeert alleen de weg naar een betere wereld.

Het ontrafelen van de leugens en valse percepties is onderdeel van deze transitie. Dat geldt ook voor het loslaten van de door de alternatieve media gedeelde percepties, die achteraf niet (helemaal) blijken te kloppen. Ook een deel van de alternatieve media zijn immers geïnfiltreerd en gecontroleerd door de Deep State. Het kunnen en durven herzien van een oud wereldbeeld dat niet meer overeenkomt met nieuwe feitelijkheden, is een voorwaarde om tot een gedeelde waarheid te komen.

Soms is een schokkende onthulling noodzakelijk om tot een dergelijk inzicht te komen. Om die reden kunnen we de onthullingen van leugens die tot een wereldwijde schokgolf zullen leiden alleen maar verwelkomen. Het is noodzakelijk om tot een gedeelde visie en inzicht te komen om in eenheid gemeenschappelijk voorwaarts te gaan, maar die moet wel gebaseerd zijn op de waarheid en niet op een propagandaverhaal.

Ella Ster* | bron: ellaster.nl

Artikelen door mij geschreven mogen alleen 1:1 elders gepubliceerd worden mits de auteur Ella Ster* duidelijk bovenaan of onderaan het artikel staat vermeld. Daarnaast moet er onderaan de vermelding staan: “Bron: www.ellaster.nl”

Wil je reageren?

Je mag hieronder je reactie plaatsen. Reacties worden gemodereerd en het kan enige tijd duren voordat deze online verschijnen. Alleen respectvolle reacties die bijdragen tot een zinvolle discussie worden toegelaten. Hou het wel kort en to-the-point. Maximaal ± 250 woorden.

Door het plaatsen van een reactie onder een artikel laat je bepaalde gegevens achter op ellaster punt nl. Lees in onze privacyverklaring hoe er met je persoonsgegevens wordt omgegaan.