Is adoptie kinderbescherming of kinderhandel? Marlies Dekkers spreekt met klokkenluider Roelie Post over hoe kinderbescherming kan ontaarden in kinderhandel. Er zijn perverse prikkels om adoptie te bevorderen, met name uit arme landen. Dat is meestal niet in het belang van het kind. “Kinderen zijn handelswaar, een product waarvoor diensten worden verhandeld.”
Roelie Post werkte bij de Europese Commissie samen met de Roemeense overheid om de kinderbescherming in dat land op te zetten, kindertehuizen in het land te sluiten en aan beleid om adoptie pas als laatste optie in te zetten. Ze kwam er in de loop van haar werk achter dat adopties naar het buitenland vaak niet in het belang van het kind zijn, maar de adoptiebureaus een belang hadden om deze adopties vanuit Roemenië in stand te houden.
Perverse financiële prikkels
Roelie Post: “Ze hadden dus een systeem bedacht dat als adoptiebureaus geld aan de kinderbescherming in Roemenië gaven (…) kreeg je voor elke 50 dollar een punt. Degenen die de meeste punten hadden kregen de meeste kinderen voor adoptie. Maar als je veel punten hebt, dan wilde je ook kinderen.” Het effect was dat er daardoor weliswaar een steeds betere kinderbescherming ontstond, maar er een toenemende vraag was om kinderen ter adoptie af te staan. Post signaleerde dat dit niet in het belang van het kind was: “Je creëert een cirkel, geld gaat erin dus er moeten kinderen uit. Dat is heel pervers”.
“Je creëert een cirkel, geld gaat erin dus er moeten kinderen uit. Dat is heel pervers”.
Roelie Post
Toen ze dit aankaartte bij overheden en medestanders kwam er een tijdelijke stop op adopties, maar daar waren de adoptiebureaus niet blij mee. “Die adoptiebureaus hadden al geld aangenomen. Ze hadden al wachtlijsten van mensen die kinderen uit Roemenië wilden. Maar dat geld konden ze ook niet terug geven want dat hadden ze niet meer. Daarnaast hadden ze al heel vaak kinderen beloofd, niemand hield zich aan de regels. Ze gingen druk zetten op het adoptiecomité om dat kind vrij te maken.”
Adopties voor orgaandonatie
Roelie Post kwam er ook achter dat bepaalde kinderen in het buitenland werden geadopteerd omdat men orgaandonoren zocht. Zo zei een directeur uit een Roemeens kindertehuis dat het maar goed was dat de adopties waren gestopt. “Voor Israël moesten we voor die kinderen eerst 14 buisjes bloed afnemen en opsturen naar een laboratorium in Israël, voordat ze een besluit namen. Dat houdt dus in dat ze kinderen zoeken die ergens mee matchen.” Ze kon eerst niet geloven dat dit gebeurde, “maar ik heb nu van drie partijen de bevestiging gekregen dat dit echt gebeurde. Er is een industrie. Er is een vraag naar organen en naar kinderen.”
”Ik heb nu van drie partijen de bevestiging gekregen dat dit echt gebeurde. Er is een industrie. Er is een vraag naar organen en naar kinderen.”
Roelie Post
Europese lobby om adopties te bevorderen
Toen er een stop kwam op de adoptiepraktijken vanuit Roemenië gingen de adoptiebureaus de Euro Commissieleden chanteren, om druk uit te oefenen om toch kinderen ter adoptie af te staan. Veel Roemeense kinderen hadden echter nog contact met hun ouders, die vaak tijdelijk niet voor hun kind konden zorgen. Als die termijn te lang was raakten ze de voogdij over hun kind kwijt, zodat deze vrij kwam voor adoptie. Inmiddels bepaalt deze regelgeving in diverse Europese landen het beleid dat wanneer een kind niet binnen een bepaalde termijn terug geplaatst kan worden, het kind voor adoptie wordt aangeboden. Voor baby’s en peuters is die “aanvaardbare termijn” 6-12 maanden.
Marlies Dekkers: “Heel dit verhaal rond Roemenië speelt ook rondom de Toeslagenaffaire”. Post beaamt dit: “Ja precies”. De kinderen die door fouten bij de Belastingdienst uit huis geplaatst zijn, vallen in een keer onder de wet adoptie. “Die ‘aanvaardbare termijn’ dat is precies wat er in Roemenië gebeurd is”, zegt Post. Dekkers is er stil van en raakt geëmotioneerd: “Het zal je kind maar zijn!”
“Het zal je kind maar zijn!”
Marlies Dekkers
Kinderen zijn handelswaar
De financiële belangen die bij ‘kinderbescherming’, uithuisplaatsing en adopties een rol spelen maken dit een interessante markt voor investeerders. Roelie Post ziet een toenemende privatisering waarbij kinderen een handelswaar zijn geworden. Zelfs Jeugdzorg wordt volgens haar uitbesteed aan internationale markten. Post: “Dat zijn allemaal Ngo’s en belangenbehartigers, maar er zitten hele grote investeerders achter. De grootste investeerders zijn bankiers, zoals Goldman Sachs.”
Deze investeerders kopen kindertehuizen op en brengen dit op de obligatiemarkt, om met dit financiële product te gaan speculeren. Post noemt dit “heel pervers” en een “machtsgreep”. “Het is het privatiseren van alles dat ooit publiek was.” Marlies Dekkers: “Zijn onze kinderen de prijs?” Roelie Post: “Ja, ze zijn een commodity (handelswaar, red.), ze zijn een product, waarvoor diensten worden verhandeld.”
“Kinderen zijn handelswaar, ze zijn een product, waarvoor diensten worden verhandeld.”
Roelie Post
Roelie Post schreef de roman ‘Romania, for export only’ – the untold story of the Romanian ‘orphans’, te bestellen op haar website roeliepost.com
…
Ella Ster | ellaster.nl | Bron: Nieuwe wereld
