Een prachtige videoregistratie en verslag over het zwemmen met de dolfijnen in de Rode Zee. Deze intelligente dieren nemen de mensen mee in hun wonderlijke wereld van rust, harmonie en plezier. Door helemaal op te gaan in hun meditatieve zwempatronen, ontstaat het gevoel van zielsverbondenheid, eenheid en tijdloosheid. “Een intens geluksgevoel zoals ik het zelden heb ervaren.”
Video’s van Larisa Jevsjoekova
> Vervolg van: Zwemmen met de dolfijnen in de Rode Zee, deel 1
Het koraal van Sataya beschermt en omringt ons op deze bijzondere krachtplaats. Het zorgt ervoor dat er rust is in deze oase. Het houdt de hoge golven, het koude diepblauwe water van de Rode Zee, evenals haaien, buiten deze krachtplaats. Hier is verstilling, maar geen afgeslotenheid. De organische vormen van het koraal versterken dat gevoel. De vormen doen denken aan ons zenuwstelsel, met netwerken, tentakels en sensoren. Het koraal lijkt ervoor gemaakt om informatie op te nemen en op te slaan. Net als het menselijke organisme doet het onmerkbaar zijn werk. Ik ervaar het als een grote database waar alle gebeurtenissen en belevingen liggen opgeslagen. Een morfogenetisch veld. Een groot en organisch levend lichaam.
Hoe anders is de sfeer in Sataya met schemertijd. Dan lijkt het koraal zelf licht te geven, straalt het van binnenuit naar buiten. De planten, kleurige vissen en zeedieren lichten op als bewegende kleurige sterretjes. Met elkaar vormen ze een eenheid en een levende onderwater werkelijkheid. Een microkosmos met een verhaal, in een taal die we nog niet kennen. In Sataya komen de micro- en macrokosmos samen, doordringen elkaar. De werkelijkheid is hier zo vloeibaar dat intenties en gedachten hier snel realiteit worden. Een bijzondere ontmoeting is in deze omgeving dichtbij, zeker als die diep van binnen gewenst is.
“Ik ervaar het als een grote database waar alle gebeurtenissen en belevingen liggen opgeslagen. Een morfogenetisch veld. Een groot en organisch levend lichaam.”
Het is donderdagmiddag extra druk, er zijn veel dagjesmensen in het rif. Onze groep zit op de boot over het rif te turen. We wachten af wat er in het water gaat gebeuren. Dan merken we op dat een groep dolfijnen heel langzaam beginnen een grote cirkel om onze boot te trekken. Die cirkel trekken ze elke keer in korte etappes, stukje voor stukje, want de dagjesmensen hinderen hen. Deze mensen zijn erop gefocust in hun korte tijd bij de dolfijnen zoveel mogelijk uit hun dag te halen en brengen veel onrust mee. Zij proberen de dolfijnen aan te raken, zoveel mogelijk selfies te maken, te filmen en elkaar daarbij nogal eens dwars te zitten. Zonder oordeel en vanuit hun eigen kracht accepteren de dolfijnen dit gedrag. Als de cirkel rond de boot bijna volledig is getrokken, besluit onze groep het water in te gaan. De verschillende groepen dagjesmensen gaan langzaamaan terug naar hun boten en verlaten het rif. De sfeer wordt rustiger. Er lijken nu steeds meer dolfijnen bij te komen. Tussen hen in ontdekken wij nu ook enkele veel grotere bottlenose dolfijnen, die wij niet eerder in het rif hebben gezien! Onze begeleider vertelt ons dat deze soort hier niet vaak te zien is. Wij voelen dat er iets bijzonders staat te gebeuren.
De dolfijnen maken op een rustige manier contact met ons. Ze passen hun snelheid aan die van ons aan. Velen zwemmen heel dicht naast ons, schouder aan schouder, maken oogcontact en gaan dan weer rustig verder. Ze zijn ingetogen. Een harmonisch en verstild samenzijn. Vandaag horen wij hun sonar niet. De dolfijnen gedragen zich vandaag anders dan tijdens de voorgaande dagen. Ook dit keer zoeken ze interactie, maar nu op een andere manier. Er is nu geen uitbundigheid en speelsheid bij hen. Ze nemen ons als vanzelfsprekend op in hun groep en wij zwemmen samen op. Allemaal zijn we naar binnen gericht, maken contact door onze hartskracht. Langzaam vallen tijd en ruimte weg. We vormen een volkomen éénheid met hen. Ze accepteren ons geheel en wij hen. Als één wezen bewegen wij ons door het glinsterende water. Het is een diep meditatief samenzijn. Ik ben geraakt in mijn gemoed en een waarachtig diepe dankbare vreugde komt krachtig in mij naar boven.
We volgen banen die de dolfijnen in het lichte zeewater trekken. Regelmatig komen ze omhoog om te ademen, maken enkele maken zeer ingetogen oogcontact en zakken dan weer langzaam weg naar de diepte, iets onder ons. Ze blijven bij ons, zwemmen in gelijk tempo en zijn met ons in verbinding. Een intens doorvoeld samen ZIJN. Hoe lang dit duurt is moeilijk in te voelen, doet er ook niet toe. Op een gegeven moment komen we langzaam terug in ons normale bewustzijn. Ik oriënteer mij even boven het wateroppervlak. Zo goed als alle zwemmers om mij heen blijken uit het water vertrokken te zijn. Ook de meesten van onze eigen groep zijn blijkbaar al teruggekeerd naar onze boot. Alleen vier van ons blijken tot het laatst in alle rust met de dolfijnen te hebben gezwommen.
Ik zie nu ook dat de dolfijnen ons tijdens het trekken van dit gezamenlijke geometrische veld ongemerkt in de buurt van onze boot terug hebben gebracht en een nieuwe groep andere snorkelaars in hun zodiac klaar zitten om ook het water in te gaan. Ze doen het echter niet! Iets houdt hen tegen. Hebben ze het bijzondere ‘veld’ opgemerkt dat door ons samen is opgebouwd? Ik weet het niet, maar ben hen dankbaar. Net als wij merken de dolfijnen de verandering op en lijken te voelen dat het goed is. Dit keer wachten ze niet op de nieuwe groep zwemmers. Zij versnellen hun vaart en verdwijnen in een rechte lijn richting uitgang van het rif.
Met zijn vieren zwemmen we de laatste meters terug naar onze boot. We klimmen uit het water op het achterdek van de boot. Maar dit keer gaat dat anders dan we gewend zijn. Ons lichaam voelt ongelooflijk zwaar aan! We kijken elkaar aan. Dit is niet te verklaren door ons lange verblijf in het water. Dit is anders. We bewegen zwaar en traag, verwonderen ons terwijl we ons douchen en afdrogen. Dan vertellen onze reisgenoten dat de dolfijnen continu lemniscaten met ons zwommen en hoe bijzonder en krachtig ze dat vonden. Toen drong pas langzaam het besef en de diepte van deze bijzondere ontmoeting tot ons door. Een draaiend en vibrerend levend patroon van het oneindigheidsteken, bekrachtigd door het vol-ledig aanwezig zijn in onze essentie.
We staan op de boot en kijken uit over het rif. Het ‘veld’ is nog steeds sterk voelbaar. Er is nu niemand meer in het water, geen mens, geen dolfijn. Het licht en de kleuren in het rif veranderen met de lage stand van de zon en versterken de ingetogen atmosfeer. Zo beneden, zo boven, zo binnen, zo buiten. Met mijn verstand is niet na te gaan wat er tijdens deze ontmoeting heeft plaatsgevonden. Mijn bewuste waarneming is te beperkt om de volle omvang van deze ontmoeting te doorgronden. Dit ging diep, heel diep. De Force of Life was manifest. Alleen het gemoed kan zich tot deze diepte invoelen. In mijn wezen resoneert een gevoel van ‘iets bijzonders’, iets groots, een gevoel in meerdere dimensies tegelijkertijd aanwezig te zijn geweest. Het voelt als een warme gloedvolle vuurbol diep in mijn gemoed. Een intens geluksgevoel zoals ik het zelden heb ervaren, waarbij tranen en blijdschap gelijktijdig manifest zijn. Een diepe zielsverbondenheid met de kracht van de oorspronkelijke schepping. De resonantie van deze bijzondere ervaring werkt nog steeds in mij door. Nu, maanden later, voel ik nog steeds de onuitwisbare verbondenheid met de aarde, de zee, de kosmos en de vele verschillende bewustzijnsdragers, die liefdevol alles met alles verbinden. Het laat me niet meer los.
In mijn wezen resoneert een gevoel van ‘iets bijzonders’, iets groots, een gevoel in meerdere dimensies tegelijkertijd aanwezig te zijn geweest. Het voelt als een warme gloedvolle vuurbol diep in mijn gemoed. Een intens geluksgevoel zoals ik het zelden heb ervaren, waarbij tranen en blijdschap gelijktijdig manifest zijn. Een diepe zielsverbondenheid met de kracht van de oorspronkelijke schepping.
Terugkijkend is het bijzonder dat de werkelijkheid zich aangepast en gevormd heeft om dit intense en intieme samenzijn mogelijk te maken. Het is niet logisch dat een groep uitgeruste snorkelaars wacht om het water in te gaan. Snorkelaars willen het liefst meteen het water in als er dolfijnen zijn. Maar ze bleven allemaal op de rand van hun zodiac zitten! En waar waren alle zwemmers om ons heen zo plots gebleven? We hebben niet gemerkt dat ze weg gingen. Een uitzonderlijke situatie. Het is ook niet gebruikelijk dat onze eigen begeleiders met hun zodiac vertrokken en ons in het rif achterlieten. Zonder begeleiding! Dat komt zelden of nooit voor. Ondenkbaar voor onze Egyptische bemanning, maar wellicht voelden ze intuïtief aan dat het goed was.
Het diepe contact met de dolfijnen resoneert nog lang na. We zijn niet meer diegenen wie wij voordien waren. De Force of Life was manifest in onze ontmoetingen. De (fysieke) verschillen vielen weg. Er was gelijkheid vanuit onze diepste wezen. Bewustzijnsdragers onder elkaar, los van alle spirituele modellen, meesters, healers of gidsen. We hebben elkaar geïnspireerd en elkaar vertrouwen gegeven om te leven vanuit onze diepste essentie, in respect voor elkaar en levend vanuit de eigen kracht. Dat hebben we gezamenlijk en in diep ervaren verbondenheid neergezet in deze werkelijkheid en tegelijkertijd uitgestraald in micro- en macrokosmos. Een bijzonder krachtig levend geometrisch resonantieveld. Zo beneden, zo boven, zo binnen, zo buiten. Het is opgeslagen in het Sha’ab Sataya. Onvergetelijk!
Ella Ster* | tekst: Jeroen van der Kleij; video: Larisa Jevsjoekova
Ella Ster is nu ook te volgen via Mastodon, een onafhankelijk nieuwsplatform, zonder censuur. Lees op Wanttoknow.nl waarom dit initiatief een goed alternatief is voor de gecontroleerde social media. Klik hier voor een overzicht van nieuwsbronnen. Om berichten van Ella Ster te volgen klik je hier en vervolgens op de blauwe Follow-knop.
Het plaatsen van reacties is vanwege de vakantieperiode niet mogelijk.
