Slachtoffers van satanisch ritueel misbruik vinden binnen de psychiatrie vaak geen gehoor voor hun jeugdervaringen van extreem geestelijk en lichamelijk misbruik. Het gebrek aan erkenning roept grote vraagtekens op bij de diagnose en behandeling van deze patiënten.
> Vervolg op: Jeugdherinneringen aan hoge kringen
Eind vorig jaar maakte Roos* aan haar omgeving en psychiatrie bekend dat ze met haar jeugdherinneringen naar buiten wilde treden. Ze is als kind misbruikt in een satanisch netwerk, waar haar vooraanstaande familie deel van uitmaakte. Deze onthullingen zijn compromitterend voor het Nederlandse koningshuis en het leidde tot een heftige reactie bij haar omgeving. Haar summiere beschrijvingen van haar jeugdervaringen werden beschouwd als “psychotische uitspraken” en uiteindelijk kwam Roos terecht in een besloten afdeling van de psychiatrie. Bovendien kreeg ze te horen dat ze gedwongen medicatie geïnjecteerd zou krijgen, om haar te sederen (kalmeren). Uit eerdere ervaring wist ze dat deze “farmamiddelen” haar emoties zouden onderdrukken en ernstige bijwerkingen voor haar lichaam zouden hebben.
Roos maakte bezwaar tegen de gedwongen medicatie, diende een klacht in bij de klachtencommissie van de psychiatrische instelling en zocht hulp bij externe partijen. Een externe zorgcoördinator bood hulp aan om haar bij dit proces te begeleiden en haar belangen te behartigen. De aanwezigheid van de zorgcoördinator werd aangemeld bij de voorzitter van de klachtencommissie, die zich moest buigen over het al dan niet terecht verstrekken van de dwangmedicatie. Door de coronacrisis kwam men niet fysiek bij elkaar, maar vond de zitting plaats via beeldbellen op afstand.
De verantwoordelijke psychiater maakte bezwaar tegen de aanwezigheid van de externe zorgcoördinator. De machtiging zou niet rechtsgeldig zijn, omdat zijn patiënt wilsonbekwaam zou zijn. Hij weigerde met zijn gezicht in beeld te komen. De voorzitter vroeg aan zijn assistent die naast hem zat of hij wel aanwezig was. Hij toonde slechts zijn hand in beeld. Wellicht had dit te maken met het feit dat de zorgcoördinator connecties heeft met het ITCCS (International Tribunal for Crimes of Church and State), die meerdere getuigenissen over satanisch ritueel misbruik en de betrokkenheid van het Nederlandse koningshuis naar buiten heeft gebracht. Uiteindelijk kreeg de psychiater het overwicht en wist de rest van de commissie te overtuigen dat de zorgcoördinator moest vertrekken. De klachtencommissie stelde vervolgens de psychiater in het gelijk, zodat het besluit om dwangmedicatie te verstrekken gehandhaafd bleef.
Satanisch ritueel misbruik wordt over het algemeen niet erkend in de psychiatrie. Dit soort (jeugd)herinneringen of eventuele bijbehorende paranormale ervaringen, worden afgedaan als een uiting van een psychose of schizofrenie. Daarnaast heeft men in de psychologie de term false memory syndrome verzonnen, om herinneringen aan deze extreme vormen van misbruik te kunnen labelen als gefabriceerde confabulations. “Een geheugenfout gedefinieerd als de productie van gefabriceerde, vervormde of verkeerd geïnterpreteerde herinneringen over zichzelf of de wereld.” Deze ‘psychotische’ denkbeelden worden in de psychiatrie ‘behandeld’ met sedatie en indien de patiënt bezwaar maakt, door middel van dwangmedicatie.
“De liefde voor het leven, de liefde voor de mens, de liefde voor de aarde dat is enorm zwaar afgestraft iedere keer met al die stempels en ellende, dat is voor mij veel zwaarder geweest dan de satanische rituelen.”
Roos
Wanneer iemand binnen de psychiatrie een aantal stempels, zoals psychotisch en of schizofreen heeft gekregen, heeft de psychiater het ‘recht’ om de vrije wil van de patiënt te schenden. In dat geval kan de patiënt niet zelf kiezen om wel of geen medicatie te nemen. Dan beroept de behandelend arts zich op de term ‘wilsonbekwaam’.
Iedereen is in principe wilsbekwaam, “tenzij een deskundig arts heeft vastgesteld dat iemand voor het nemen van een bepaalde beslissing in een bepaalde situatie wilsonbekwaam is.” In dat geval zou de wilsonbekwame persoon op een bepaald moment de gevolgen van een bepaalde handeling, situatie of besluitvorming niet kunnen overzien.Inmiddels krijgt Roos injecties met een farmaceutisch middel die haar niet alleen in een zombie-achtige staat brengen, maar ook andere lichaamsfuncties verstoren. De fysieke klachten die daaruit voortkomen zijn inhumaan. Bovendien zijn de medicijnen gevaarlijk voor trombosepatiënten. Roos is in het verleden uiterst gevoelig voor trombose gebleken. Diverse artsen waarschuwden voor de bijwerkingen van bepaalde medicijnen, die Roos nu wél krijgt geinjecteerd. De huisarts die om die reden contact zocht met de behandelend psychiater kreeg geen gehoor. Dit alles roept twijfel op over de zorgvuldigheid en de vraag of de behandelaars de gevolgen van hun handelen of besluitvorming wél kunnen overzien. Nog los van het feit dat het zeer ernstige misbruik waarvan Roos als kind hoogstwaarschijnlijk daadwerkelijk slachtoffer was, niet eens in de diagnose is meegenomen.
“Rechten bestaan hier niet. Ze kunnen schrijven wat ze willen en daarop hun gedragingen baseren en er is geen haan die er naar kraait.”
Roos
De vrije wil en recht op interventie
Vanuit het perspectief van natuurrecht is de ‘vrije wil’ een onvervreemdbaar recht, dat niet geschonden mag worden. Alleen in uitzonderlijke gevallen is het toegestaan om in te grijpen. Dat is de wet van de interventie. Bijvoorbeeld als er een acuut gevaar is voor het leven van anderen of wanneer iemand andermans mensenrechten schendt. In alle andere gevallen is het handelen tegen iemands wil een strafbaar feit. Dat is zelfs zo in de Nederlandse wet vastgelegd.
Door iemand wilsonbekwaam te verklaren, heeft men in de psychiatrie dit ‘recht op interventie’ opgerekt om daarmee voor onbepaalde tijd, tegen de wil van een mens te kunnen handelen. Men geeft zichzelf hiermee een vrijbrief om ook de lichamelijke integriteit te schenden, door dwangmedicatie af te dwingen. Ondanks dat er talloze scenario’s te bedenken zijn waarin dit omwille van de bescherming van anderen rechtvaardig zou zijn, kan deze vrijbrief ook worden misbruikt.
Het misbruik van ‘wilsonbekwaamheid’
Ik ben op de hoogte van verschillende dossiers waarbij psychiaters niet alleen onderdeel zijn van het satanisch netwerk en als poortwachter fungeren om dit te beschermen, maar zich bovendien schuldig maken aan het (seksueel) misbruiken en folteren van de patiënt. Binnen de psychiatrie is er nauwelijks sprake van een objectieve controlestructuur, die als waakhond de belangen van de patiënt kan waarborgen. In het huidige systeem is het aanzien van een psychiater dermate groot, dat deze in veel gevallen als de autoriteit wordt gezien en de lichamelijke integriteit van de patiënt mag schenden.
Ondanks dat ik onvoldoende informatie heb om over de zaak van Roos te oordelen, zijn er ongetwijfeld talloze misstanden in de psychiatrie, waarbij de patiënten overgeleverd zijn aan het (misplaatste) oordeel van de autoriteiten. Wanneer we dat breder trekken dwingt het ons kritisch te kijken naar de rol van ‘deskundigen’ in het algemeen, die hun autoriteit claimen om te beslissen over andermans leven en zelfs over onze lichamelijke integriteit. Met vraagstukken zoals orgaandonatie, 5G, de anderhalve metermaatregelen en gedwongen vaccinaties is ook onze collectieve wilsverklaring in het geding.
De keren dat ik Roos sprak, nog voordat ze de dwangmedicatie kreeg toegediend, klonk ze heel helder en opgewekt. Naast het feit dat ze op heldere wijze haar verhaal kan vertellen en beschrijven, lijkt ze niet erg gebukt te gaan onder hetgeen ze als kind meegemaakt heeft. Ze maakt de indruk een vorm van verlichting bereikt te hebben en wil haar jeugdervaringen delen om de waarheid aan het licht brengen. Daarmee wil ze ook het duister aan het licht brengen, om zo haar bijdrage te leveren aan de transitie van de mensheid en aarde.
“Ook ben ik er dankbaar voor, innig en zielsdankbaar, dat ik in mijn kinderjaren heb meegemaakt wat ik heb meegemaakt, en mij dat later gaandeweg bewust ben geworden. Het was een zielsafspraak en zielentaak waar ik als ziel voor koos, en met die wetenschap en dat bewustzijn ben ik in 1995 begonnen aan mijn proces van Heling.” “Ik ben een aparte. Mijn trillingsfrequentie (Boviswaarde) is uitzonderlijk hoog. Dat heeft te maken met het verschijnsel dat door mensen wel eens ‘verlichting’ wordt genoemd. De trillingsfrequentie van farmamiddelen is ronduit laag. Het zijn in feite bestrijdings- en vervormingsmiddelen terwijl mijn levens- en liefdeskracht uitontwikkeld zijn en volledig geïncarneerd. En dat verlicht. En dat geeft kracht.”
Roos zoekt nog steeds naar juridische wegen om tegen de dwanginjecties in beroep te gaan.
*) Roos is vanwege privacyredenen een gefingeerde naam.
Ella Ster* | bron: ellaster.nl
Artikelen door mij geschreven mogen alleen 1:1 elders gepubliceerd worden mits de auteur Ella Ster* duidelijk bovenaan of onderaan het artikel staat vermeld. Daarnaast moet er onderaan de vermelding staan: “Bron: www.ellaster.nl”
Ontdek meer van Ellaster
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
