Er zijn vele manieren om terug te komen tot hetgeen we diep van binnen in wezen zijn. Tijdens een reis met een groep vrienden naar het leefgebied van wilde dolfijnen maakten we kennis met een wereld vol harmonie en vreugdevolle energie. Een week ondergedompeld in de magische onderwaterwereld van dolfijnen werkt als een grote persoonlijke reset.
Het verblijf in Sataya (het huis van de dolfijnen) in Egypte is een onvergetelijke ervaring. Bij aankomst in het rif, een smalle ondiepte in de Rode Zee, zijn we volledig omringd door water. Onze boot is een kleine witte stip in een cirkel van een gigantische watervlakte. Aan de voorzijde van de boot steekt het koraalrif boven het ondiepe turquoise zeewater uit. Daarachter loopt de scheiding met de donkerblauwe diepe zee. Hier is verder niets, geen systeem, geen maatschappij, geen religie, geen politiek, geen dogma’s… Er is enkel puur natuur.
Sataya
Wanneer de boot naar de inham van het rif vaart om daar de boot vast te leggen, zwemt een klein groepje jonge dolfijnen met de boot mee. De eerste ontmoeting is ontroerend en de tranen stromen over mijn wangen. De ontroering van een lang uitgestelde reünie. Even later zwemmen er dolfijnen aan de andere kant van de boot. Ze zijn nieuwsgierig en hun begroeting voelt als een warme verwelkoming waar ik lang naar uitgekeken had.
Sociale gemeenschap
De eerste ervaring om midden tussen de dolfijnen te zwemmen is onbeschrijfelijk. Vele tientallen dolfijnen zwemmen tien tot vijftien meter onder ons en glijden in één ritmische beweging door het water. Vlak na zonsopkomst zijn ze nog heel sereen, maar later op de dag worden de dolfijnen actiever en spelen, stoeien of vrijen met elkaar. Jonge dolfijnen doen tikkertje. Een jonkie drinkt bij de moeder. Sommige dolfijnen zwemmen op een kluitje als één amorf wezen. Ze zoeken elkaar voortdurend op en er is onderling veel lichamelijk contact.
Wanneer je de dolfijnen van dichtbij kunt bekijken, valt op dat ze een coherente sociale groep vormen en daarnaast allerlei onderlinge persoonlijke relaties hebben. De kleintjes zwemmen tegen hun moeder aan. Een groepje jonge dolfijnen daagt elkaar uit en begint wild en luid ‘kwetterend’ te stoeien. Een ondeugend jonkie die niet naar zijn moeder luistert zwemt steeds van haar weg, waarna zij hem luid schetterend met sonar geluiden achterna zit om hem terecht te wijzen. Het is duidelijk dat hun samenleving een complexe sociale structuur vormt, waarbinnen allerlei individuele relaties en interacties plaatsvinden.
Interactie met mensen
Op de derde dag voelde de snorkelgids telepathisch aan waar de dieren zich op dat moment rond de boot bevonden. Toen we naar de aangewezen plek zo’n honderd meter verderop zwommen hoorden we de sonar minuten eerder dan dat we de dolfijnen zagen. Een groep van 40-60 dolfijnen cirkelde om ons heen. De betere zwemmers doken de diepte in en dansten met de dolfijnen. Het was niet toegestaan om de dieren aan te raken, maar op bepaalde momenten zwommen ze zo dichtbij dat het soms leek dat er een botsing zou plaatsvinden, totdat ze zich op het laatste moment behendig om je heen bewogen. Ze voelden zich duidelijk erg op hun gemak tussen de mensen en ondanks dat ze vooral op elkaar gericht waren, waren ze ook nieuwsgierig en kwam een dolfijn even naast je zwemmen om je met de sonar te scannen.
Wetenschappers hebben ontdekt dat dolfijnen een complexe taal gebruiken met een grote variatie aan pieptonen en klappergeluiden. Individuele dolfijnen krijgen een persoonlijke pieptoon, zoals wij als individu een eigen naam hebben. Het zijn zeer intelligente wezens. De Tuimelaardolfijnen hebben grotere hersenen dan mensen en de verhouding hersenen/lichaamsgewicht is groter dan die bij apen. Naast mensen zijn het de meest intelligente wezens op de planeet. Wanneer je ze observeert en de harmonie en hun samenspel waarneemt, zouden wij mensen echter nog veel van hen kunnen leren.
Gelijkwaardige wezens
Ondanks dat de dolfijnen in de Rode Zee wilde dieren zijn, tonen ze compassie naar mensen toe en accepteren niet alleen onze nabijheid, maar zoeken ons zelfs actief op. Dat neemt niet weg dat er elders vormen van menselijke interactie bestaan waarbij hun dierenrechten worden geschonden. We hoeven alleen maar naar een dolfinarium te gaan om te begrijpen dat zo’n voorwaardelijk leven in gevangenschap niet in het belang van de dieren is. Alleen al vanwege het isolement doordat ze uit hun natuurlijke, sociale groep verwijderd zijn.
De afgelopen jaren is er eveneens bezorgdheid ontstaan over de menselijke interactie met wilde dolfijnen, die hun slaappatroon en habitat zou verstoren. Er zijn diverse wetenschappelijke rapporten verschenen die aantonen dat exploitatie van dolfijnen hun voortbestaan bedreigt. Dat heeft ook geleid tot aangescherpte wetgeving in Hawaï en in de Verklaring van rechten voor walvisachtigen van de Helsinki-groep, waarbij men stelt dat walvissen en dolfijnen zo intelligent en zelfbewust zijn, dat zij als “niet-menselijke personen” moeten worden beschouwd en de nodige wettelijke bescherming moeten krijgen.
Terwijl de werkelijke bedreiging van dolfijnen vooral te zoeken is in de vervuiling van de zee, de overbevissing, toenemende scheepvaart en straling onder water — is het uitbannen van de exploitatie van dolfijnen als circusact een goede zaak. Elke menselijke interactie vereist respect voor hun habitat en het bewustzijn dat we te gast zijn in hun waterwereld, waarbij we hen als gelijkwaardige wezens dienen te behandelen. Juist dan blijkt dat de dieren uit zichzelf de mens benaderen. Ondanks dat mensen op het land leven en dolfijnen in de zee, is er een diepere connectie, die nog grotendeels te ontdekken valt.
Een onderwaterwereld van vreugde en harmonie
Als intelligente wezens met een vrije wil, kozen de dolfijnen ervoor vaak in onze nabijheid te verblijven, terwijl het rif groot genoeg was om ongezien elders te vertoeven als ze dat gewild hadden. Tijdens ons verblijf in Sataya verschenen de dolfijnen steeds weer bij en rond de boot. Ze bleven om de groep heen cirkelen, of volgden de groep zodra deze weer terugkeerde naar de grote boot. Een enkele keer zwommen ze mee in de snelle waterstroom naast de rubber motorboot. Ze schenen geen genoeg te krijgen van het samenspel met de overgebleven mensen in het water, in een voortdurende zwemcarrousel, waarbij ze een enkele keer van blijdschap uit het water sprongen.
Dolfijnen zijn spirituele dieren die vrede en harmonie symboliseren. Ze stralen ook vreugde, speelsheid en innerlijke kracht uit. Wilde dolfijnen zijn bovendien sterk en moedig. Als haaien of orka’s hen bedreigen, aarzelen ze niet om te vechten in plaats van te vluchten. Hun littekens op hun gladde huid, staart of vinnen zijn de stille getuigen van deze confrontaties. Maar hun natuurlijke vijanden komen niet in het rif. Dat maakt Sataya een onbezorgde en vreedzame krachtplek.
Spirituele transformatie
Dolfijnen zijn magische dieren. Men zegt dat mensen die zich aangetrokken voelen tot dolfijnen, zich op het punt bevinden van een spirituele en persoonlijke wedergeboorte. Niet alleen de dolfijnen symboliseren die transformatie, maar ook de locatie zelf waar we verbleven. We waren daar omringd door de energie van harmonie en vreugde — dat wat we in wezen zelf zijn. We hoefden daar alleen maar aan-wezig te zijn. Als wezen aan te staan, open te staan voor alles wat zich aandiende. Die openheid zorgde bij meerdere mensen uit onze groep voor buitengewone ervaringen.
Wellicht zijn de dolfijnen de poortwachters van portalen of dragers van informatie over andere werelden. Verschillende mensen kregen downloads, ingevingen of visioenen. Informatie over waterwezens, uit andere werelden of dimensies, die op een of andere manier verbonden waren aan die plek. Beelden over de wedergeboorte van de aarde. Kwam deze informatie van de dolfijnen, of uit het subtiele gefluister uit de openingen van het koraal? Het was opvallend dat juist op die plek zoveel naar boven kwam borrelen en we, hoe subtiel ook, even mochten voelen welke kolossale kosmische krachten op en om de aarde plaatsvinden.
Een persoonlijke reset in de natuur
Is dat misschien de werkelijke reden waarom men het contact tussen mensen en dolfijnen wil beperken middels wetgeving? Waarbij volgens Agenda 21 de (gewone) mens verbannen moet worden uit de natuur en alleen toegang krijgt tot de parken in en rond de smart cities? Omdat in het water en de ongerepte natuur de programma’s wegspoelen en de mens zo gemakkelijk contact kan maken met hetgeen we in de kern zijn?
Het afscheid nemen van hun wereld maakte ons weemoedig. Toch nemen we de herinneringen aan deze bijzondere levenservaring met ons mee. De gewaarwording van iets dat puur en ongecontroleerd is. Een aankondiging van de Nieuwe Wereld. Eenmaal terug naar de (oude) technocratische wereld vol regels, technologie, politiek, programma’s en dogma’s viel ons zwaar, al konden we nóg duidelijker de absurditeit ervan inzien. Toch is er iets in ons veranderd. Onze eigen persoonlijke Grote Reset, wellicht voor de meesten onzichtbaar, maar toch subtiel aanwezig.
Ik ben ervan overtuigd dat iedereen deze persoonlijke Grote Reset ook hier kan ervaren. Een verblijf terug in de ongerepte natuur kan daarbij helpen. Het helpt ons te verbinden met wat wij en de aarde in wezen zijn.
Ella Ster* | bron: ellaster.nl
