Topambtenaren van justitie zijn zelf betrokken bij pedonetwerken. Alleen daarom al is strafrechtelijk onderzoek naar grote zedenzaken onbetrouwbaar. Uit tal van voorbeelden blijkt dat justitie een zeer dubieuze rol speelt om het bestaan van een veel groter pedonetwerk te maskeren.
Pedonetwerken in Nederland, deel 4
De enorme collectie kinderporno die in het huis van Robert M. was aangetroffen, mocht niet als bewijsmateriaal worden gebruikt. Dat werd in hoger beroep besloten op verzoek van zijn verdediging (Anker & Anker strafrechtadvocaten). [1] Hun verzoek bood op dat moment geen enkel voordeel aan hun cliënt, omdat die het misbruik van 83 jonge kinderen al had bekend.
Het was aannemelijk dat deze beslissing niet zou leiden tot een lagere straf (Robert M. kreeg uiteindelijk 19 jaar plus TBS). Het ‘voordeel’ van dit besluit was, dat men daarmee een excuus had om verder geen onderzoek te doen naar die kinderpornocollectie. Zou het onderzoek de betrokkenheid van hooggeplaatste figuren aan het licht hebben gebracht? Was dat de werkelijke reden van dat dubieuze besluit?
Onderzoek wordt onterecht geseponeerd
Het is niet de eerste keer dat een onderzoek naar een grote collectie kinderporno is beëindigd. Denk maar aan de Zandvoort-zaak. In 1998 kreeg Marcel Vervloesem, een Belgische activist tegen kindermisbruik, een cd-rom in handen met kinderporno. Deze cd-rom was afkomstig van de in Zandvoort woonachtige Duitser Gerrie Ulrich en bevatte duizenden foto’s én honderden adressen van vermoedelijke leveranciers en cliënten. [2]
Marcel Vervloesem overhandigde kopieën van dit bewijsmateriaal aan de Nederlandse, Belgische en Franse justitie. Ondanks een overvloed aan bewijzen dat hier sprake was van een enorm crimineel netwerk, werd de Zandvoort kinderporno-zaak in alle landen al snel geseponeerd, vanwege ‘gebrek aan bewijs’. [3]
De werkelijke reden laat zich raden. Op het beeldmateriaal zouden hooggeplaatste personen zijn te zien zoals Prins Claus en Frits Salomonson, voormalige hofadvocaat van koningin Beatrix, aldus Marcel Vervloesem. [4] Het Zandvoort-netwerk had zowel banden met Dutroux als met Haut de la Garenne (Groot-Brittannië) en Portugal. [5] [6]
In de Zandvoort-zaak is uiteindelijk niemand vervolgd en de media schreef nauwelijks over de zaak. Soms zijn de belangen zo groot, dat er van hogerhand wordt verordonneerd de zaak te laten liggen, zowel bij justitie als bij de media. Ook in minder bekende zaken wordt het strafrechtelijk onderzoek soms beëindigd vanwege ‘landsbelang’. [7] Of dossiers verdwijnen in een staatsgeheim archief. [8] Daaruit valt af te leiden dat er invloedrijke personen bij zijn betrokken, of dat de zaak onderdeel is van een groter pedonetwerk.
Bewijsmateriaal wordt genegeerd
Iemand die zich ook bezig hield met het opsporen van kinderpornonetwerken is Robert van de Luitgaarden. Robert werd in zijn jeugd misbruikt door André Beemster, de directeur van de Katholieke ‘kinderbescherming’. Hij schreef erover in zijn boek ‘Weggejorist’. Zijn dader is nooit vervolgd vanwege een typefout in het dossier. André Beemster was bevriend met kinderrechter Rueb, die er ook van werd verdacht kinderen te misbruiken. Ook hij werd nooit veroordeeld. Dit speelde in de jaren ’80. Het is geen nieuw fenomeen. [9] [10] [11]
“Ik had een lijstje met drie namen van verdachten die zich bezig hielden met kinderporno. Maar ook met die zaak is niets gedaan.”
Robert van de Luitgaarden
In de jaren ’90 probeerde Robert van de Luitgaarden tevergeefs bij politie en justitie aandacht te krijgen voor twee kinderpornozaken. In 1997 filmde hij met een verborgen camera de verkoop van kinderporno in een winkel in Klazienaveen. Deze opnames werden getoond in het tv-programma van Peter Jan Rens. Robert deed aangifte en leverde het videomateriaal, inclusief de originele banden, aan bij de politie. Er werd geen onderzoek ingesteld. Na de uitzending is er bij Robert thuis ingebroken. De verkoper van de kinderpornobanden is nooit vervolgd. [12]
In een tweede geval deed de politie evenmind onderzoek naar een videoband die via Robert bij de zedenpolitie in Amsterdam terecht kwam. Robert schrijft: “Mijn conclusie: de maker van deze band, Karel Maasdam, een bekende filmproducent van kinderporno, werd dus beschermd door de politie/Openbaar Ministerie Amsterdam. (…) Overigens stond Karel Maasdam ook op de lijst van kinderpornonetwerken. En dat was al de tweede naam die ik aanbracht en die door justitie werd genegeerd.” [13] Uiteindelijk werd Karel Maasdam tot drie jaar veroordeeld wegens de productie en verspreiding van kinderporno. Een van de bewijsstukken is een video met kinderporno die is gemaakt in het Amstel Hotel.
«Volgens Robert werd hij geïntimideerd door de twee rechercheurs. “Denk je werkelijk dat we zomaar iets gaan onderzoeken? Als we alles moeten geloven, leven er ook mensen op de maan. Wat denkt u eigenlijk wel?” Binnen een kwartier moest Robert onverrichter zaken het pand verlaten.»
Uit: ‘Weggejorist’, door Robert van de Luitgaarden
Bewijsmateriaal verdwijnt
Bewijsmateriaal wordt niet alleen genegeerd, maar ook opzettelijk kwijt gemaakt. Bij een aantal moordzaken waarbij kinderen seksueel zijn misbruikt, is belangrijk bewijsmateriaal ‘verdwenen’. Juist dit bewijsmateriaal kon onthullen dat de werkelijke moordenaar een ander was dan de veroordeelde stroman. Of het kon aantonen dat meerdere personen het slachtoffer hadden misbruikt, die dus slachtoffer was van een pedonetwerk….
We zagen dit in de zaak Andrea Luten, waarbij (onder andere) de nagels, een uitstrijkje, een spijkerbroek én een condoom verdwijnen. Aanvankelijk wilde men Richard Kelly voor de moord veroordelen. Hij werd vrijgesproken, maar je kunt je afvragen of uiteindelijk de échte dader is opgepakt. Onder de nagels van Andrea zat waarschijnlijk DNA van iemand anders dan de later veroordeelde Henk F. [14]
Ik sprak laatst met iemand die destijds betrokken was bij de zaak Andrea Luten. Er is door de politie ontzettend gerommeld met dit dossier. Een andere waarheidsvinder schrijft hierover: “Het OM heeft in deze zaak op allerlei manieren geknoeid met dit getuigenbewijs.” [15] Men probeerde toen willens en wetens Richard Kelly de moord in de schoenen te schuiven, maar die valse beschuldiging hield geen stand. Men moet zich afvragen wat het belang is van de rechterlijke macht om de verkeerde daders te veroordelen. De zaak Andrea Luten lijkt in verband te staan met een aantal andere misbruik- en moordzaken. Zodra een ‘dader’ voor een zaak is veroordeeld — ongeacht of het de werkelijke dader is — sluit men het dossier.
Ook in de zaak tegen Michel Stockx verdwijnt bewijsmateriaal. “Het kinderondergoed dat werd aangetroffen tijdens de huis- en autodoorzoekingen bij de Belg Jean Michel Stockx, de trucker die in Assen woont, is niet bewaard, maar verbrand. Het zou teveel ruimte in beslag nemen.” [14] Waarschijnlijk wilde men sporen wissen die op een groter netwerk óf andere daders zou wijzen. (Lees meer over de zaak Michel Stockx in deel 2 en deel 3)
De werkwijze van justitie om het netwerk te beschermen
- Onderzoek wordt onterecht geseponeerd.
- Aangiftes worden genegeerd.
- Bewijsmateriaal wordt genegeerd.
- Bewijsmateriaal verdwijnt.
- Dossiers worden staatsgeheim verklaard.
- Getuigen worden bedreigd.
- Getuigen en klokkenluiders krijgen allerlei juridische claims aan hun broek.
- Getuigen worden ver(zelf)moord.
- Men laat de échte dader lopen.
- Men veroordeelt een stroman.
- Men presenteert een medeplichtige dader als iemand die alleen handelde.
Getuigen worden bedreigd of uit de weg geruimd
In de zaak Robert M. plegen getuigen zelfmoord of sterven op mysterieuze wijze. [16] In de zaak Dutroux verdwijnen of sterven rond de 30 getuigen op mysterieuze wijze. [17] Hetzelfde lot overkwam de huisarts Joyce Labruyere. Zij kwam in 1991 op het spoor van kinderen die waren misbruikt door hoge ambtenaren. Ze trok aan de bel en diende klachten in bij het OM. Ze leeft niet meer. Onder verdachte omstandigheden is ze gestorven. De huisarts die in de zaak Oude Pekela bleef volharden dat minstens 50 kinderen wel degelijk slachtoffer waren van seksueel misbruik, pleegde ‘zelfmoord’, of misschien kunnen we beter zeggen ‘werd verzelfmoord.’
“Mr. Wilfred Brinkhuis organiseerde seksfeestjes voor volwassenen in Utrecht. Hij kwam daardoor in contact met hoge ambtenaren die zijn ruimtes wilden gebruiken voor pedofeestjes. Daar wilde hij niet aan meewerken en hij klaagde bij het OM. Hij leeft niet meer. Onder verdachte omstandigheden is hij gestorven.” [18]
Intimidatie van getuigen om de rechtspraak te beïnvloeden
Via verschillende insiders weet ik dat twee kroongetuigen in de Demmink-zaak ernstig zijn bedreigd. In die zaak zijn getuigen niet alleen bedreigd, maar is groot aantal onder mysterieuze omstandigheden gestorven. “Chauffeur Mosterd reed zowel Aad Kosto als Joris Demmink. Hij beklaagde zich bij zijn chef over het gedrag van Demmink, die op de achterbank van zijn auto jongetjes misbruikte. Hij leeft niet meer. Hij stierf onder verdachte omstandigheden.” [18] De dodenlijst in die zaak is deprimerend lang. [19] [20]
Zelfs de rechter die een brief aan het hof in Arnhem had geschreven met de beslissing om Demmink wel te vervolgen, kreeg een mysterieus en dodelijk ongeluk. [21] De rechter die daarna een bindend advies uitbracht, adviseerde om Demmink juist niet te vervolgen.
Minstens een van de getuigenverklaringen uit de Demmink-verhoren is uit de rechtbankstukken verdwenen. Ondanks dat deze getuigenverklaring niet formeel is geseponeerd. De getuigenis — dat Demmink een jongensbordeel met minderjarige jongens in Amsterdam heeft bezocht — is simpelweg niet meegenomen in het oordeel om Demmink wel of niet te vervolgen. Later is er bij deze getuige ingebroken en is de brief van de rechtbank uit zijn dossier vervreemd. [22]
Het is duidelijk dat het getuigen in spraakmakende zedenzaken, waarbij hooggeplaatste figuren zijn betrokken, niet zonder risico is. Vooral omdat deze pedonetwerken zijn verweven met de onderwereld. Naast bedreigingen, mishandelingen en moordaanslagen worden getuigen ook op andere wijzen geïntimideerd. Er wordt bij ze ingebroken, ze krijgen allerlei juridische claims aan hun broek en worden zo financieel uitgekleed.
Dat getuigen in de Demmink-zaak zijn bedreigd, valt niet te ontkennen. Alleen al dit gegeven heeft de ‘rechtspraak’ beïnvloed. Als het niet veilig is om in een zaak vrijuit te spreken, zullen andere getuigen niet naar voren treden. Getuigen trekken zich terug of proberen de zaak te schikken. Spelletjes die over de rug van de slachtoffers worden uitgespeeld. Het heeft allemaal niets meer met rechtvaardigheid of rechtspraak te maken.
Justitie kan niet onpartijdig zijn
Dit zijn maar een paar voorbeelden van hetgeen speelt bij grote pedozaken. Uit de Runderkamp-papers blijkt dat topambtenaren van justitie zelf waren betrokken bij het kinderporno- en kinderprostitutienetwerk. Het ging hierbij om een netwerk van topambtenaren; twee hoofdofficieren van justitie, een oud-bewindsman, een oud-advocaat van de koningin en een hoogleraar zouden seks met minderjarige jongens hebben gehad.” [23] Dit onderzoek werd vanuit justitie gelekt en op die manier de nek omgedraaid.
Hoe kan justitie vanuit deze belangenverstrengeling onpartijdig onderzoek doen en een objectief oordeel vellen? Dat kan simpelweg niet. We moeten tevens vaststellen dat dit in zaken die verweven zijn met het netwerk, daarom ook niet is gebeurd. Van hogerhand worden steeds de rechters, officieren van justitie, griffiers, advocaten en woordvoerders naar voren geschoven die het netwerk boven alles beschermen.
Een kleine groep corrupte poortwachters
Niet alle medewerkers van politie en justitie zijn corrupt. Er zijn ‘maar’ een paar sleutelfiguren nodig die de belangrijkste posities binnen de ‘rechtsstaat’ bewaken. Die noem ik ‘de poortwachters’. Zolang zij bescherming krijgen vanuit de top, worden in cruciale zaken de ‘juiste’ mensen naar voren geschoven. De poortwachters beschermen niet de slachtoffers, maar het netwerk waarvan ze deel uitmaken.
En juist omdat ze er zelf onderdeel van uitmaken, kan Justitie nooit onafhankelijk onderzoek doen naar deze zaken. De belangen zijn enorm. Niet alleen vanwege de mogelijke chantagepraktijken en de publieke vernedering, maar ook omdat kinderporno en kinderprostitutie ongelooflijk veel geld opleveren. En ook omdat in de samenleving pedonetwerken zijn verweven met de onderwereld én met de hoogste kringen.
Zo houdt men elkaar angstvallig in de houdgreep. Niemand ‘kan het zich veroorloven’ om eruit te stappen. Precies wat hen in het gareel houdt, vormt de zwakste schakel. Het is belangrijk dat een of enkele schakels er tussenuit worden gehaald. Dat kan door druk van binnenuit of van buitenaf. Het is zaak dat die druk blijvend wordt opgevoerd. Zodra getuigen de ruimte voelen om met hun verhaal naar buiten te komen, zullen we versteld staan hoeveel mensen er vanaf wisten.
> lees verder in deel 5: Het pedonetwerk van Dutroux had ook banden in Nederland
Ella Ster* | bron: ellaster.nl
Artikelen door mij geschreven mogen alleen 1:1 elders gepubliceerd worden mits de auteur Ella Ster* duidelijk bovenaan of onderaan het artikel staat vermeld. Daarnaast moet er onderaan de vermelding staan: “Bron: www.ellaster.nl”
Meer lezen?
Onderstaande boeken bieden meer informatie over dit onderwep:
[columns]
[column size=”1/3″]
Weggejorist[/column]
[column size=”1/3″]
Rapport Tommie[/column]
[column size=”1/3″]
De Demmink Doofpot[/column][/columns]Overweeg om de boeken bij je lokale boekhandel te kopen of te bestellen, zodat je de lokale middenstand steunt.
Bronnen en voetnoten
[1] Wikipedia: De Amsterdamse Zedenzaak.
[2] Torture And Murder Of Children: Voters Appear To Support The System.
[3] Vervloesem en het Dossier van de Schande.
[4] Mr. Frits Salomonson, hof-advocaat.
[5] Welkom in Haut de la Garenne, Jersey.
[6] International pedophile network in the Netherlands Jersey Belgium Portugal.
[7] Marcel Vervloesem verklaarde dat de boot ‘Apollo’ in de Zandvoort-zaak de codenaam was voor de zaak ‘Zandvoort’. Deze ‘Apollo’ zit in het geheime dossier van Demmink en valt in Nederland onder de staatsveiligheid.
[8] Getuigen en insiders krijgen regelmatig te horen dat een zaak niet verder onderzocht wordt vanwege het landsbelang. Of (een deel van) het dossier is staatsgeheim. Dit gebeurde bijvoorbeeld in de zaak Shaerleyne Remouchamps.
[9] Schrijfster Yvonnen Keuls bereid te getuigen dat Joris Demmink liegt.
[10] Interview Yvonne Keuls ‘Het is een absoluut onrecht wat er geschied is’.
[11] Een of ‘het’ elitair pedofielennetwerk..?
[12] Uit het boek: Weggejorist door Robert van de Luitgaarden, pagina 180; [13] pagina 193.
[14] De moord op Andrea Luten.
[15] Waarheidsvinding.com: De moord op Andrea Luten: Lessons to be learned.
[16] Onbekende verdachte zedenzaak overleden.
[17] Dode Getuigen, dertig mensen die niet zullen spreken op het proces-Dutroux.|
[18] Het Ronde Huis.
[19] Bronnen: Demmink-feiten.
[20] Demmink-doofpot.
[21] Rechter die vervolging Joris Demmink instelde sterft mysterieuze dood.
[22] De heer Westerbeke van het Landelijk Parket liet weten dat hij de aangifte van een Demmink-getuige niet wil beoordelen.
[23] Runderkamp Papers.
Wil je reageren?
Je mag hieronder je reactie plaatsen. Reacties worden gemodereerd en het kan enige tijd duren voordat deze online verschijnen. Alleen respectvolle reacties die bijdragen tot een zinvolle discussie worden toegelaten. Hou het wel kort en to-the-point. Maximaal ± 250 woorden.
Door het plaatsen van een reactie onder een artikel laat je bepaalde gegevens achter op ellaster punt nl. Lees in onze privacyverklaring hoe er met je persoonsgegevens wordt omgegaan.
