Waarom we na 1972 nooit meer terugkeerden naar de maan

Al in de jaren ’50 beschikte men over de technologie om gigantische ruimteschepen en ruimtestations te bouwen. Volgens William Tompkins zijn die uiteindelijk ook gebouwd. Maar de officiële lezing is dat we na 1972 nooit meer naar de maan zijn geweest. Waarom niet? En wat gebeurde er ondertussen met het geheime ruimtevaartprogramma?

Geselecteerd door buitenaardsen | William Tompkins deel 2, vervolg op deel 1

In deel 1 is te lezen dat William Tompkins een belangrijke rol speelde in het geheime ruimtevaartprogramma, waar men al in de jaren ’50 technologieën en ruimtevaartuigen ontwikkelde waarmee men in deep space kon reizen. Tompkins had ook een belangrijke rol in het ontwikkelen van het Apollo Saturnus-maanprogramma, lang voordat dit programma officieel gelanceerd werd en NASA opgericht was.

Project paperclip

NASA komt feitelijk voort uit Project Paperclip en de NASA organisatie was daarmee zwaar geïnfiltreerd door de Nazi’s en hun ideologie. Kurt Debus en Wernher von Braun hadden er de leiding over. Beiden waren Nazi’s die in de Tweede Wereldoorlog de SS gediend hadden. Na WWII kwamen grote aantallen vooraanstaande Duitse wetenschappers en ingenieurs middels Project Paperclip naar onder andere de Verenigde Staten. In 1958 werd NASA gevormd. Von Braun — die als hoge pief voor Hitler aan de ontwikkeling van de Duitse Panhuman V2-raket had gewerkt — kreeg de leiding over het Apollo maanprogramma.

Von Braun droeg ook in die tijd nog steeds een band met een swastika om zijn mouw. Ook de Amerikaanse vlag op de streng beveiligde NASA basis in Huntsville Alabama, had een swastika. Alleen al hieruit kun je afleiden dat Duitsland weliswaar de Tweede Wereldoorlog heeft verloren, maar de Nazi’s nooit zijn verslagen. Project Paperclip ging niet over een handjevol techneuten die vanuit Nazi-Duitsland een vrijbrief kregen om elders een bestaan op te bouwen. Er zijn enorme aantallen Nazi’s vanuit Duitsland naar het buitenland geëmigreerd.

“De meeste van deze individuen op hoog niveau, waren in Duitsland onderdeel van de SS en behielden dat niveau terwijl ze zich bezig hielden met de ontwikkeling van hetgeen het Apollo Saturn-V ruimteschip zou worden, die ons naar de maan bracht.”

Pag. 137 uit ‘Selected by Extraterrestials” | William Tompkins

William Tompkins zegt dat slechts 5% naar de Verenigde Staten emigreerden. De grootste groep Nazi’s vertrok naar Antarctica. Daar hebben de Nazi’s het Vierde Rijk gesticht en hun ideologie en het geheime ruimteprogramma voortgezet. Ze vestigden zich in de grotten onder het ijs. 90% van de ruimteschepen die tijdens de Tweede Wereldoorlog in ondergrondse basissen ontwikkeld waren, zijn nog voor het einde van de oorlog naar Antarctica verscheept. Men doopte de Zuidpool om tot Nieuw Berlijn.

Deze groep loopt qua technologie tientallen, wellicht zelfs honderden jaren vooruit op de rest van de wereld. De activiteiten van deze groep zijn niet officieel erkend en staan onder geen enkel toezicht van welke overheid of wereldorganisatie dan ook. Daarom spreekt men over de break away group, die volledig losgebroken is van elke aardse supervisie.

Expeditie Highjump van Admiraal Byrd

Na de Tweede Wereldoorlog is er vanuit de Amerikaanse Marine, onder leiding van Admiraal Richard Byrd, een militaire expeditie naar Antarctica gestuurd. Het was de grootste Marine-operatie ooit; er waren 400 Marine gevechtsvliegtuigen bij betrokken. Ze trokken met de hele vloot — inclusief vliegdekschepen, helikopters, vliegende boten — naar de Zuidpool: “Om daar de rotzooi op te ruimen,” vertelt William Tompkins tijdens het interview met Kerry Cassidy.

Deze expeditie heette Highjump en had als doel om daar een aantal gevangenen te bevrijden en de basis te bombarderen. De Nazi’s beschikten echter over gevechtsufo’s en andere geavanceerde wapens. Binnen 20 minuten was de hele marinevloot vernietigd, inclusief de vliegtuigen en helikopters. Admiraal Byrd en Chester Nimitz (hoofd marine-operaties) vertrokken met hun staart tussen de benen en kwamen er nooit meer terug. Tompkins vergelijkt het met NASA’s maanmissie: “Een beetje zoals naar de maan gaan en er nooit meer naar terug gaan.”

Tompkins’ betrokkenheid bij NASA’s Apollo maanmissie

Terwijl NASA aan het Apollo maanprogramma werkte en het niet voor elkaar kreeg om een succesvolle maanlanding te bewerkstelligen, kreeg William Tompkins telepathische ingevingen om het bestaande project te verbeteren. Hij ontwikkelde tal van aanpassingen in de technische ontwerpen, als ook de te volgen ontwikkelingsprotocollen. Zijn Nordic secretaresse had alles geregeld zodat Tompkins de voorstellen bij NASA kon presenteren. Met een 180 cm grote maquette vertrok hij naar NASA, om daar zijn ideeën te pitchen bij Von Braun en Debus.

In het interview met Kerry Cassidy vertelde William Tompkins dat hij ervan overtuigd was, dat de Nordics door middel van mind-control ervoor gezorgd hadden dat hij vrij toegang kreeg tot de NASA-basis. Hij kon destijds zonder enige problemen of beveiligingscontrole, met een vrachtwagen de basis op rijden. Let wel, het ging hier om een van de zwaarst beveiligde militaire basissen in de VS! De militairen hielpen zelfs, zonder enige vraag te stellen, mee om de maquette naar binnen te dragen.

Na de presentatie en vele gesprekken die volgden, besloot NASA om alle voorgestelde aanpassingen van William Tompkins over te nemen. Dit zorgde er uiteindelijk voor dat men slaagde in de missie om naar de maan te vliegen, iets waar NASA tot dan toe niet in geslaagd was. Eenmaal terug bij Douglas werd Tompkins daar ontslagen, omdat hij zonder autorisatie had gehandeld.

De landing op de maan

Reusachtige ruimteschepen waren aan de rand van de krater gestationeerd. (Schets van William Tompkins, op basis van wat hij op de live beelden bij NASA zag.)

Volgens William Tompkins is de uiteindelijke maanlanding heel anders verlopen dan het officiële verhaal dat men naar de buitenwereld verteld heeft. Neil Armstrong en zijn crew zijn met de Apollo wel degelijk op de maan geweest. Onderweg kwamen ze gigantische ruimteschepen tegen die bijna een botsing veroorzaakten. Het bleken vijandige schepen te zijn.

Eenmaal op de vooraf uitgekozen locatie in de krater geland, werden ze omsingeld door zeven gigantische ruimteschepen die zich vlak boven de rand van de krater stationeerden. De Draco-generaals in uniform stapten uit en gingen onder hun voertuigen staan. Het waren er honderden en de situatie was erg dreigend. Volgens Tompkins waren de eerste woorden die Neil Armstrong op de maan uitsprak: “Meneer, u moet deze zien… ze zijn immens. Ze zijn bedreigend. Ze bedreigen ons.” Tompkins vertelde dat Neil Armstrong de ruimtevloot van de Draco-Reptilianen tevens heeft gefilmd.

William Tompkins kon live meekijken met de beelden die bij NASA binnenkwamen. Het grote publiek heeft (een deel van) de échte beelden nooit gezien. Voordat men de Amerikaanse vlag op het maanoppervlak plaatste, zette men eerst de Vrijmetselaarsvlag en een plakkaat met het Vrijmetselaarsembleem op de maan. Pas daarna plaatste men de Amerikaanse vlag. Dit deel van de audio en de beelden op de maan zijn nooit uitgezonden.

Links de uitgelaten stemming van de drie astronauten na de maanlanding, toen ze door president Nixon toegesproken werden. Daarna zijn ze 18 dagen in quarantaine geplaatst, officieel om vast te stellen dat ze niet met virussen besmet waren. De echte reden was waarschijnlijk om de crew middels mind-control dusdanig te hersenspoelen dat ze in de persconferentie niets over de aanwezigheid van buitenaardsen zouden vertellen. De bedrukte gezichten en terneergeslagen lichaamshouding tijdens de eerste grote persconferentie (rechts) spreken boekdelen.

Draco’s nemen geheime ruimtevaartprogramma over

De boodschap van de Draco-Reptilianen was echter duidelijk: men was niet welkom op de maan. Men moest afzien van de plannen om enorme ruimtestations op de maan te bouwen. Na enkele maanmissies, waarbij men slechts een aantal stenen verzamelden en foto’s maakten, kwam er een einde aan het Apollo maanprogramma.

Dat betekende ontslag voor duizenden ingenieurs en een inkomensverlies voor miljoenen Amerikanen, omdat veel toeleveringsbedrijven direct of indirect bij het maanprogramma betrokken waren. Vanuit NASA is men na 1972 nooit meer teruggekeerd naar de maan.

Uit Tompkins’ verhaal blijkt dat de maanbasis voor 10.000 man uiteindelijk wél gebouwd is. Ook bevestigt hij de claim van andere SSP-klokkenluiders dat er al decennia lang geheime basissen bestaan op Mars. Het lijkt er op dat de Draco’s de ideeën en ontwerpen van de Douglas denktank hebben geconfisqueerd en voor hun eigen agenda hebben gebruikt, inclusief de bouw van ruimtestations voor buitenaardse handel. Deze zijn waarschijnlijk nu in handen van het Nazi SS-p (Secret Space program) die tot voor kort nog steeds onder controle van de Draco’s stonden.

Kerry Cassidy heeft verschillende klokkenluiders geïnterviewd die naar buiten zijn getreden over dit geheime ruimtevaartprogramma, zoals Randy Cramer en Mark Richards. Ex-Marinier Randy Cramer, aka Captain Kaye claimt dat er al vanaf 1975 een geheime kolonie op Mars bestaat. Ook hij heeft, net zoals Tompkins, toestemming gekregen om met zijn verhaal naar buiten te treden. Blijkbaar is er een juridische clausule dat men onder bepaalde omstandigheden, zoals bij hoogverraad, onder hun contract en geheimhoudingsverklaring uit kan komen.

In een ronde tafelgesprek met Randy Cramer zegt Simon Parkes dat er ‘beïnvloeders van buiten’ zijn die Disclosure min of meer hebben afgedwongen. Volgens hem hebben zij de Amerikaanse regering verteld dat, indien zij zelf de Disclosure niet regelen, het aan hen opgedrongen zal worden. In dat laatste geval zal men geen enkele controle hebben over hoe dat proces zal gaan verlopen. Om die reden komen er daarom nu steeds meer verhalen over het geheime ruimtevaartprogramma naar buiten. Volgens Simon Parkes is er bovendien een deadline voor Disclosure en hij is ervan overtuigd dat het uiteindelijk ook via de officiële kanalen zal komen.

De verhalen over het geheime ruimtevaartprogramma, staan zo ver af van de officiële berichten over de openbare ruimtevaart en bestaande technologieën, dat de verhalen van klokkenluiders klinken als een bizar sciencefiction-verhaal. Desondanks bevestigt Kerry Cassidy dat hun claims grote overeenkomsten vertonen en ook in lijn zijn met de getuigenis van William Tompkins. Wellicht is de waarheid simpelweg vreemder dan sciencefiction.

De positie van de Marine’s SSP versus de Nazi-Reptiliaanse SS-p

Het Secret Space program (SS-p) van de Nazi’s, dat onder de heerschappij van de Draco-Reptilianen stond, was niet alleen uit op de totale controle van onze planeet, maar een groot deel van onze Melkweg. Het ligt voor de hand dat de Draco’s op aarde daarbij samenspanden met andere vijandige Reptiliaanse groepen, afkomstig van buiten ons zonnestelsel en wellicht zelfs van buiten onze Galactie.

Dit waren de groepen waar de Amerikaanse Marine met hulp van de goedaardige buitenaardsen tegen streden. Volgens William Tompkins hebben de Draco’s wereldwijd de regie over alle overheden en behoren ook de presidenten Bush (senior en junior), als ook Bill Clinton tot dezelfde groep. Donald Trump is volgens William Tompkins geen Reptiliaan.

Met Trump een nieuw openbaar ruimtevaartprogramma

De Amerikaanse Marine had in de jaren ’40-’60 duidelijk een semi-onafhankelijke positie, zo blijkt uit Tompkins’ verhaal. Zij handelden in het belang van de mensheid en het voortbestaan van de planeet. Dat was ook de drijfveer van het geheime ruimtevaartprogramma van de Marine. Is het dan niet opvallend dat Trump vooral steun krijgt vanuit de Marine en recentelijk de herintroductie van het ruimtevaartprogramma heeft aangekondigd?

Een ander opvallend aspect is dat John G. Trump, de oom van Donald Trump, goed op de hoogte was van het UFO-dossier. Hij was bekend met de uitvindingen van Nikola Tesla en werd zelfs na de dood van Tesla door de FBI gevraagd om Tesla’s documenten te onderzoeken. John Trump was in zijn studententijd een leerling van Vannevar Bush, die decaan was op het Massachusetts Institute of Technology (MIT). Vannevar Bush was een van de Majestic 12, een invloedrijke groep, opgezet door de Marine-top, die zich in de jaren ’40-’50 bezig hield met het vraagstuk met betrekking tot de buitenaardse dreiging.

Begin van Disclosure?

Een aantal namen uit deze Majestic 12 groep komen ook weer terug in het verhaal van William Tompkins. Mogelijk is deze groep later eveneens door de Draco’s geïnfiltreerd, zoals dit bij veel organisaties zo vaak gebeurd is. Dan kan een van oorsprong positieve groep een negatieve doelstelling krijgen. Dit kan uiteraard ook met Trump’s Space Force gebeuren en het blijft een zorg dat hij zich daarin door de verkeerde ‘krachten’ laat leiden. Zeker aangezien de Space Force de zesde militaire tak van de overheid zal zijn. Desondanks opent een nieuwe Space Force de deur naar het openbaar maken van (reeds bestaande) ruimtevaarttechnologie. Zo kan men op een diplomatieke wijze het officiële Disclosure-proces beginnen.

Uit Tompkins’ verhaal aan Kerry Cassidy blijkt ook dat er binnen de Marine nog steeds een groep actief is die Disclosure ten behoeve van de mensheid nastreeft. Deze Disclosure biedt een zonnig perspectief op het vrijkomen van geavanceerde technologieën, zoals deze al decennialang door het geheime ruimtevaartprogramma gebruikt worden en voor de mensheid verborgen zijn gehouden. Het gaat bijvoorbeeld om alternatieve energievormen en medische technologieën die alle ziektes kunnen genezen en waarmee mensen aanzienlijk langer kunnen leven.

William Tompkin’s boek ‘Selected by Extraterrestials’ staat vol met leuke anekdotes over zijn leven tot eind jaren ’60. Er staan bovendien allerlei schetsen in van de ruimtevaartprogramma’s en voertuigen, als ook documenten waaruit blijkt dat Tompkins inderdaad bij de betrokken organisaties gewerkt heeft. Ondanks dat het vanwege de wisselende tijdlijnen en technische details niet altijd even makkelijk leest, is het qua informatie zeker een aanrader. Het is aan te bevelen om vooraf eerst het tweedelige interview met Kerry Cassidy te bekijken (deel 1 en deel 2), om de zaken in het boek beter te kunnen plaatsen.

Jordan Sather hield in 2017 het laatste interview met William Tompkins, vlak voor zijn dood op 21 augustus 2017. Tompkins stierf op 94-jarige leeftijd.

Tijdscapsule met buitenaardse informatie verborgen in het Witte Huis

Wat is er gaande op Antarctica?

Ella Ster* | bron: www.ellaster.nl

Artikelen door mij geschreven mogen alleen 1:1 elders gepubliceerd worden mits de auteur Ella Ster* duidelijk bovenaan of onderaan het artikel staat vermeld. Daarnaast moet er onderaan de vermelding staan: “Bron: www.ellaster.nl”

Ella Ster is nu ook te volgen via Mastodon, een onafhankelijk nieuwsplatform, zonder censuur. Lees op Wanttoknow.nl waarom dit initiatief een goed alternatief is voor de gecontroleerde social media. Klik hier voor een overzicht van nieuwsbronnen. Om berichten van Ella Ster te volgen klik je hier en vervolgens op de blauwe Follow-knop.

Wil je reageren?

Je mag hieronder je reactie plaatsen. Reacties worden gemodereerd en het kan enige tijd duren voordat deze online verschijnen. Alleen respectvolle reacties die bijdragen tot een zinvolle discussie worden toegelaten. Hou het wel kort en to-the-point. Maximaal ± 250 woorden.

Door het plaatsen van een reactie onder een artikel laat je bepaalde gegevens achter op ellaster punt nl. Lees in onze privacyverklaring hoe er met je persoonsgegevens wordt omgegaan.